مصیبت به اسم «پیش‌ بینی»

رضا صادقیان- محمدرضا عارف، رئیس فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی گفته است: «علی رغم اینکه قابل پیش بینی بود که برخی از افراد حاضر در لیست در مجلس راهشان را از ما جدا خواهند کرد ولی پیش بینی نمی‌کردیم که برخی از آنها در مجلس رودروی ما قرار بگیرند».

سخن بالا از زبان یک سیاستمدار اصلاح‌طلب، کهنه کار و با تجربه بیان شده است. عارف؛ استاد دانشگاه شریف، معاون اول رئیس دولت اصلاحات، وزیر وزاتخانه ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات را در اختیار داشته، رئیس دانشگاه تهران بوده، کاندیداری ریاست جمهوری دوره یازدهم و … به این ترتیب دکتر عارف شخصیتی نیست که بتوان او را به بی‌تجربه بودن و کم تجربه بودن نواخت و یا وی را متهم به نشناختن وضعیت سیاست‌ورزی در ایران امروز کرد، با این وجود وی می‌گوید ما از کسانی حمایت کردیم و نام اشخاصی را در لیست امید وارد کردیم که خودمان می‌دانستیم و به تعبیر خودشان «قابل پیش بینی» بود که برخی از افراد راهشان را از ما جدا می‌کنند، با این حال از این افراد حمایت کردند. به عبارتی شخص عارف و بسیاری از افرادی که در بستن لیست‌های امید در تهران، شهرها و شهرستان‌ها دخیل بودند افرادی را در لیست اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرایان به مردم معرفی کردند که به آسانی راهشان را از مسیر سیاست‌ورزی منجسم و تشکیلاتی و اصلاح‌طلبانه جدا نمودند.

چنین عملی قبل از هر چیز نفی نیروهای سیاسی اصلاح‌طلب و کسانی است که تجربه کار سیاسی و تشکیلاتی داشتند ولی براساس همان پیش‌ بینی‌های اشتباه و ناصواب از لیست‌ها و بخاطر قرار گرفتن نام‌های دیگر کنار گذاشته شدند، به عبارتی ما در همان گام‌های نخست براساس یک پیش بینی پرخطا نام برخی از چهره‌ها را از حضور در انتخابات مجلس شورای اسلامی حذف کردیم، نام عده‌ای دیگر را که می‌دانستم در آینده نزدیک از لیست خروج می‌کنند را وارد لیست کردیم، براساس همین پیش بینی مردم را دعوت به انتخابات و رای دادن به لیست‌ امید کردیم و سرانجام براساس همان درک نادرست از وضیت نیروها به مجلس راهیافتیم. ما با چهار پیش‌ بینی اشتباه روبرو هستیم، به عبارتی حاصل دستاورد نیروهای اصلاح‌طلب در انتخابات سال ۹۴ مجلس خطا در خطا بود.

بخشی از چنین ترکیبی، حضور برخی از نیروهای غیر سیاسی و کم تجربه به لیست امید، حاصل نگرش همین پیش بینی‌های نادرست شماری از باتجربه‌ها، بزرگان محترم و گرامی اصلاح‌طلب و اعتدال‌گرا است. دیدگاهی که گمان دارد با چند سوال و جواب آسان و گوش سپردن به سفارش‌های درگوشی و در نظر گرفتن مصلحت‌های نادرست در آخرین دقایق بسته شدن لیست به ترتیبی انجام شود که عده‌ای از نمایندگان با هزینه تبلیغاتی و مددجویی از نیروهای جوان اصلاح‌طلب و اعتدال‌گرایان به مجلس راه یابند ولی پس از مدتی در مصاحبه اعلام کنند: اصلاح‌طلب‌ها با میل خودشان از من حمایت کردند، بنده نیز سکوت کردم!

آنچه از سخنان دکتر عارف می‌توان آموخت و در دوره‌های دیگر به کار بست، دور شدن از نگاه‌ها و پیش بینی‌ها به شدت اشتباه سیاسی است، پیش بینی که لاجرم هزینه‌های آن از جیب مردم پرداخت خواهد شد. برای قرار دادن یک فرد در لیست به گفته‌ها و شنیده‌ها و خاطرات خود شخص نمی‌بایست چندان دقت کرد، تجربه نشان داده بسیاری از افراد بی‌هویت و عاشقان پست و مقام گاه به این رنگ و گاه به رنگی دیگر در می‌آیند، در چنین مواقعی نیاز است چرخش‌های فرد در فضای سیاسی و اجتماع طی یک دهه گذشته در نظر گرفته شود و از ورود افراد غیر سیاسی، «مستقل‌ها» و متخصصان براساس دیدگاه تکمیل کردن لیست به شدت دوری کرد! ای کاش جناب عارف به جای پیش بینی با دقتی بیشتر به کارنامه و شناسنامه سیاسی افراد وارد شده به لیست امید همت می‌گماشت، چنانچه این رخداد به وقوع می‌پیوست هم اکنون رئیس فراکسیون امید به جای سکوت، کم‌کنشی در مجلس، اتخاذ تصمیات ناهماهنگ و پراکنده از اتحادی مثال زدنی برخوردار می‌بودند و شخص دکتر عارف پس از کش و قوس‌های فراوان ریاست فراکسیونی قوی و تاثیرگذار را در اختیار می‌داشت، نه فراکسیونی که گاه ده‌ها صدای مختلف و متناقض از درون آن درباره یک موضوع شنیده می‌شود.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *