خورنا –  با تمام مشکلات، ما همیشه معلمیم/ حال و روز این روزهای معلمی

فهمیدیم دورافتاده ترین روستاها برای معلمان است با کمترین امکانات، و مزایا و پاداش و حقوق و وام آن چنانی مال بانک ها و اداراتی است که تابستان زیر کولر و زمستان کنار وسایل گرمایشی می نشینند و کار ارباب رجوع را به فرداها حواله می کنند!

فهمیدیم چوب تنبیه معلم دیگر زمزمه محبتش نیست، ابزاری است برای دیه گرفتن و پرکردن تیتر روزنامه ها و زیرنویس شبکه های تلویزیونی.

فهمیدیم معلم شدن آرزوی کیف رنگی بچه هایمان نیست، آرزوی آنان دکترشدن و تیغ زدن مردم و درآمد ماهیانه …. و یک شبه پولدارشدن است.

اما ما در کلاس درسمان یاد داده بودیم انسان بودن و انسانیت کمال آدمی است نه دنیا دوستی و مال طلبی؛ وقتی موضوع انشای کلاسمان (علم بهتراست یا ثروت) بود خواستیم به کودکان بفهمانیم که اولویت با علمی است که انسان بسازد که بالاترین ثروت هاست. اما نشد!

دیگر موضوع انشاها چنگی به دل نمی زد چون هیچ وقت یک با یک برابر نشد و هیچ چیز سر جای خودش نبود.

جوانی مان در لابه لای کتب درسی گم شد و هیچ کس در هیچ کتابی ننوشت که معلم درس داد، معلم عمر داد، معلم جوانی داد و معلم جان داد.

هیچ کس ننوشت معلمی زیر آوار ماند، معلمی در رودخانه به خاطر کودکان غرق شد، معلمی جهت رسیدن به مدرسه در برف و کولاک مرد، معلمی در کلاس درس برای نسوختن کودکان گرفتار حریق بخاری نفتی شد و سوخت، معلمی در کلاس درس قلبش ایستاد، معلمی با همقطارانش در بین راه مدرسه تصادف کرد و مرد و معلمی کیلومترها راه را به عشق بچه ها پیاده رفت و معلمی…
اما همه نوشتند معلمی شاگردش را کتک زد!

دانستیم مطالبات و معوقات و ندادن پاداش بازنسشتگی از آن معلم است و وام بانکی و هتل های چندستاره و حقوق های نجومی مال بندگان بهترخداست! وکلاسه ای موکت شده نمدار با سوسک های ملوس مال معلم و خانواده اش است.

و اینک مائیم با آرزوهای ازدست رفته، عمری سپری شده و خانواده ای که همیشه شرمنده قناعت و سکوت شان بوده ایم.
اما یادمان باشد ما همیشه معلمیم.