خورنا –  روزنه، غدیر حبسه، شریفیه، هوره، سیدیوسف، ابوکبیریه، خیط الرمله و بریهه روستاهای مجاور که در دل منطقه نفتخیز ‘کریت’ از توابع اهواز هستند اما از آب شرب محرومند.

روستاهای زیادی در کشور لوله کشی آب ندارند اما حکایت اینها اندکی متفاوت است؛ بگذار از ۱۵۰ سال گذشته شروع کنم، زمانی که این روستاها بودند و باران و نعمت الهی بسیار، و اهالی روستاها کشاورزی و دامداری و برکتی داشتند.

آب شرب و کانال آبی برای کشاورزی نبود اما چاه و باران برای شرب و کشت دیم کافی بود و رضایت مردم و چرخ اقتصاد این مملکت؛ تا اینکه نعمت نفت در آن منطقه کشف شد و آن هم به شکلی گسترده ؛ تا آنجا که منطقه را نفتخیز نامیدند.

تاسیسات نفتی و دکل و پمپ و لوله های قطور و ماشین های سنگین برای حفر چاه به منطقه گسیل شدند. چاه های نفتی در گوشه گوشه زمین های کشاورزی مسطح و حاصلخیز این منطقه ‘زرخیز’ حفر شد.

کشاورزی را در بسیاری از زمین ها و شاید همه زمین ها متوقف کردند و جای آن را به نفت دادند، چرا که نفت گرانتر از گندم است و درآمد بیشتری برای مملکت دارد، حال بماند که برای این روستاییان چه سودی دارد.

مسولان شرکت نفت اجازه حفر چاه آب شرب را به ما نمی دهند

دهیار روستای روزنه که یکی از روستاهای فاقد لوله کشی آب شرب و کانال های آب کشاورزی است، اظهار می کند: تاسیسات و شرکت های نفت و گاز کارون مستقر در منطقه کریت، زمین های کشاورزی ملک روستاییان را تصاحب کردند و در آنها حفاری نفتی انجام دادند، بدون اینکه اجازه ای از روستاییان گرفته شود و یا ریالی به آنها بپردازند، اما حق هیچ گونه اعتراضی نداریم زیرا صدایمان به جایی نمی رسد.

علی بالدی می افزاید: پس از بیکار کردن روستاییان از کار کشاورزی حتی فرصت اشتغال در شرکت ها و تاسیسات نفتی را هم به آنها نمی دهند و الان بیشتر جوانان روستا بیکارند و یا تمام دارایی خود را فروخته و برخی به کار مسافر کشی در اهواز روی آورده اند.

وی می گوید: هر چند روستا در این منطقه، یک دبستان دارند و پس از پایان دوره ابتدایی برای ادامه تحصیل باید به شهر اهواز که ۴۰ کیلومتر با روستا فاصله دارد رفت و وسایل تردد بسیار اندک و جاده ها نامناسب است.

این دهیار با اشاره به اینکه جاده تردد روستاهای این منطقه به سمت اهواز از سوی آزادراه خلیج فارس است، بیان می کند: برای هر تردد باید هزینه عوارضی پرداخت کنیم و هیچ گونه تبصره و اغماضی هم برای روستاییان وجود ندارد.

بالدی از مهمترین مشکل روستا می گوید: نبود آب در این روستاها واقعا مشکل حادی است و شرایط زندگی را سخت و رنج آور کرده است. در چند سالی که خشکسالی است هیچ گونه ذخیره آبی نداریم و چاه های آبی هم که حفر کرده بودیم همگی در حال خشک شدن هستند.

وی با بیان اینکه به دلیل نفتخیز بودن منطقه اجازه حفر چاه عمیق نیز نداریم و از همین ذخیره آبی باید استفاده کنیم، ادامه می دهد: اهالی به تدریج در حال فروش دام های خود هستند زیرا آبی برای انسان ها نیست، چه برسد به دام.

دهیار روستای روزنه می افزاید: با خشک شدن زمین های کشاورزی و در عمل ناممکن بودن کشت وکار، این زمین ها تبدیل به اراضی بایری شدند که با هر گرد و غبار، زندگی ما را پر از خاک می کنند و بسیاری از اهالی روستا مریض شدند.

بالدی نبود درمانگاه در این روستاها را نیز مشکل دیگری می داند و می گوید: برای هر بیمار اورژانسی باید به شهر مراجعه کرد؛ در حالی که مرکز درمانی کریت در این منطقه وجود دارد، اما متاسفانه حق استفاده به روستاییان را نمی دهند و تنها خاص کارکنان شرکت نفت است.

روستای ‘روزنه’ در ۳۰ کیلومتری اهواز، از توابع این شهرستان و در منطقه نفتخیز کریت است که بیش از ۵۰ خانوار و حدو۲۵۰ نفر در آن زندگی می کنند.

در کنار حسینیه ای که در وسط روستای روزنه ساخته شده چاه آبی برای استفاده اهالی روستا وجود دارد که برای شرب و شست و شو از آن استفاده می شود.

*استخدام در شرکت های نفتی از همه جا به جز این روستاها انجام می شود. روستاهایی که اب شرب ندارند. روزنه، غدیرحبسه، ابوکبیریه، هوره سیدیوسف، بگعان ۱ و ۲، منثر، طنبور رویشد و طرفایه همگی در جوار ازاد راه خلیج فارس قرار دارند ولی هیچ امکاناتی ندارند.  تنها امکان این روستاها برق است که بدلیل تک ترانس بودن ظهر کولرها خاموش میشوند!