خورنا – محمدحسین کاظمی اسفه، متولد ۱۳۲۲ در روستای اسفه شهرضا و بزرگ شده خرمشهر است. وی در پایان جنگ تحمیلی در میان سالی وقتی تمام اموالش را از دست داده بود با خانواده اش از خرمشهر به اصفهان بازمیگردد تا به او لقب جنگ زده دهند. در مشاغل زیادی فعالیت داشته و میگوید در همه آنها موفق بوده است. موفقیت خود را مدیون دعای خیر مادر خود میداند. وی یکی از خیرین بزرگ کشور است که در حوزه های مختلف از جمله ساخت مدرسه، مرکز بهداری، سرویس های بهداشتی، راه سازی، کمک های مالی نقدی، خرید جهیزیه دختران دم بخت، تامین هزینه شهریه دانشجویان بی بظاعت و هزینه های جانبی تحصیل و… دست به خیر داشته است. سفر او به بندرماهشهر باعث شد تا با اصرار و رایزنی یکی از بستگان نزدیکش وقت کوتاهی از وی بگیریم و پای صحبتهایش بنشینیم. شرط مصاحبه را نیت ما قرار داد، گفت نیت شما باید اشاعه امر خیر باشد و من هم با همین نیت با شما مصاحبه میکنم. به هر ترتیب، گفتگوی ما شروع شد. پیرمردی دوست داشتنی، خندان و خوش بیان که از حرفهایش خسته نمیشدیم. متن زیر شرح کامل این گفتگو است:

محمدحسین کاظمی اسفه در ابتدای صحبتهای خود گفت: همه چیز به این برمیگردد که موفقیت های خود را در زندگی مدیون دعای خیر مادرم میدانم و اگر این دعای خیر نبود، هرگز نمیتوانستم به موفقیتهای فعلی در عرصه های مختلف زندگی ام دست یابم، لذا وقتی که درآمدم از حد نیازم فراتر رفت تصمیم گرفتم تا خدمتی به مادرم بکنم و نامش را زنده نه دارم، لذا در سال ۷۲ اولین مدرسه خیرساز خود را در خرمشهر به نام مادرم ساختم که همچنان به نام مادرم حمیده کاظمی اسفه در حال فعالیت است. پس از مدتی با توجه به توان مالی که در خود دیدم، یک مدرسه هم به نام پدرم تاسیس کردم و اکنون ده ها مرکز خیرساز اموزشی و بهداشتی و پزشکی در مناطق مختلف به نام پدر و مادر و خودم ساخته ام. ذره ای از این اموال به من ارث نرسیده اما زحمتی فراتر از دیگران نیز برای به دست آوردن این اموال نکشیده ام و هرچه بوده، لطف و عنایت خدا بوده است.

در ادامه گفتگو وی در خصوص فرهنگ خیر بودن و اینکه چرا برخی از سرمایه داران بزرگ کمکی به منطقه خود نمیکنند، اظهار داشت: یک زمانی در باغبادران اضفهان یک هنرستان ساختم در حالی که باغبادرانی ها سرمایه داران بزرگی هستند و خودشان میتوانستند برای منطقه خودشان چنین اقدامی انجام دهند. روزی در جمع سرمایه داران باغبادران خطاب به آنها گفتم که همه باغبادرانی ها را به سرمایه داری میشناسند، چرا من که یک جنگ زده هستم باید برای شهر شما فضای آموزشی ایجاد کنم؟

این خیر مدرسه ساز در ادامه بیان داشت: این حرف من باعث شد که باغبادرانی ها به خودشان امدند و حتی علیه بنده صحبت هایی کردند اما همان صحبت ها موجب شد تا باغبادرانی ها در امور خیریه ورود کنند و حرکت بزرگی به راه افتاد و در حال حاضر مدارس و بناهای خیرساز زیادی در باغبادران ساخته شده است و حتی دو طرح دولتی که به علت کمبود بودجه نیمه کاره رها شده بود با حضور خیران و به اسم همان خیران ساخته شد. در حال حاضر به دلیل کسرت مدارس در باغبادران، تمام مدارس در آن منطقه تک شیفت شده اند.

وی در ادامه خاظرنشان کرد ک افراد سرمایه داری که در امور خیریه فعالیت نمیکنند، اگر پولشان لیاقت کار خیر را داشته باشد، تنها با یک جرقه که رسانه ها و امثال رسانه ها به انها وارد میکنند حتما به خود آمده و در کار خیر ورود خواهند کرد ولی شرط لازم این است که پولشان لیاقت چنین کارهایی داشته باشد.

وی در ادامه صحبتهای خود بیان داشت: برای هر حرکت خیری که الویت داشته باشد، اعلام آمادگی میکنم و برایم تفاوتی ندارد که موضوع امر خیر چه باشد یا در کدام شهر ایران باشد.

این خیر در ادامه صحبتهای خود با شاره به اینکه سفرش به خوزستان جهت بازدید از مدرسه ای بوده که سال ۷۲ در خرمشهر ساخته و قصد نوسازی ان را دارد، گفت: مهمترین خواسته من از خیرینی که بنایی میسازند این است که تا زنده هستند و حتی پس از مرگشان، به فکر بازسازی و نوسازی ابنیه خیر ساز خود باشند. نگهداری این بناها اگر از ساخت آنها از اهمیت بالاتری برخوردار نباشد، از اهمیت کمتری برخوردار نیست.

کاظمی اسفه بیان کرد: آمادگی این را دارم که با تشکیل یک هیات امنا و بخشیدن اموالی به انها استارت ساخت حداقل ۵۰ واحد مسکونی ۷۰ متری را بزنم و این منازل را وقف جوانانی کنم که ابتدای زندگیشان میباشد و به صورت دوره های ۲ – ۳ ساله جوانان دیگری را جایگزین کنم و در مدت سکونت در آن منازل هیچ کرایه و پیش پرداختی دریافت نکنم، مشروط بر اینکه تمام مبلمان شهری از جمله انشعاب آب، انشعاب برق، زمین و… را از سیستم مدیریت شهری تعهد بگیرم و فقط هزینه ساخت واحدها را بنده پرداخت کنم.

این خیر گفت: اگر مسئولین شهری بندرماهشهر تعهد چنین همکاری بدهند، حاضرم این ۵۰ واحد را در بندرماهشهر بسازم و به صورت دوره ای و رایگان در اختیار زوج های جوان و نیازمند قرار دهم.

وی در خصوص فعالیتهای اقتصادی خود اظهار داشت: هیچکدام از این اموال به من ارث نرسیده و هرچه دارم از فعالیتهای اقتصادی مشروع و قانونی خود به دست آورده ام. در کسب و کارهای زیادی ورود کرده ام و در همه آنها موفق بوده ام ولی در حاضر ۵ سال است که هیچ فعالیت تجاری نمیکنم و بازنشسته هستم.

وی ادامه داد: سالهای سال در سراسر ایران و جهان تلاش های فراوانی کردم و برای کسب درآمد خلاقیتهای خاص خود را داشتم و هیچ به کار نه نگفتم. در کار تولید لوازم خانگی فعالیت داشته ام. در صادرات فرش بسیار موفق بودم. در کار پیله ابریشم فعالیت داشتم. یک کارخانه موفق در حوزه چراغ های الکتریکی داشتم. هر کار مشروعی که شما فکر کنید بنده انجام داده ام و در ان موفق بوده ام اما زحمات بسیار زیادی کشدم و گاهی روزانه ۲۰ ساعت کار میکردم.