تجربه ای از روزهایی که گذشت؛

آیا پایانی بر بداخلاقی های انتخاباتی وجود دارد؟

خورنا – در ایام تبلیغات کاندیداهای مجلس به فراخور وقت جهت اشنایی با دیدگاههای نامزدها و ارزیابی وضعیت فضای انتخاباتی به محل ستادهای انها می رفتم .در میان شور و شعف مردمی نظاره گر سخنرانی نامزدها بودم،به احساسات و واکنشهایی که نسبت به وعده های نامزدها نشان میدادند توجه می کردم و به نحوه فعالیتهای گوناگون تبلیغی هواداران همانند چسباندن پوستر و نصب داربستهای تصاویرنگاه می کردم. قصد سیاه نمایی کل وقایع را ندارم ،اما بیشترین چیزی که از ذهنم در این مدت می گذشت این بود که چرا با سپری شدن سالهای متمادی کماکان اصول و معیارهای یک فرهنگ مشارکت مدنی مطلوب و رفتارهای انتخاباتی سالم و سازنده را یاد نگرفته ولزوم اهمیت ان را به فراموشی سپرده ایم.بالاخره در چه زمانی این اسیب ها و چالش ها باید مورد بررسی و دقت نهادهای فرهنگی ، اجتماعی و نظام حاکمیت قرار بگیرد؟ایا اراده ای مبنی بر رفع این بداخلاقی ها وجود دارد؟
مشاهده می کردم که بعضی نامزدها ،که دارای حداقل سوابق،تخصص و تجربه مدیریتی مناسب جهت حضور در مجلس نیستند و حتی توانایی یک سخنرانی حساب شده و قابل توجه را نیز ندارند ،با یک اعتماد به نفس تعجب برانگیز و حس مسولیت شکوفا شده پا در این عرصه گذاشته اند! البته بعضی از اینها علی رغم اینکه سکون و عدم رفت و امد بر دفاترشان حاکم بود ،خود کاندید واطرافیانش ازدر صدر بودن طبق اخرین نظر سنجی ها خبر می دادند !،ولی با این حال مشخص است که اینها سعی خود را دارند که با زد و بند سیاسی حداقل استفاده ها را برای امتیازگیری و بهره مندی سیاسی و اجتماعی از موقعیت ایجاد شده داشته باشند و شاید بعضا هم نیتی جز این برای کاندیدا شدن نداشته اند! . نظاره گر سخنرانی اتشین بعضی کاندیداهای شاخص شهربودم که هواداران فراوانی داشتند،بیشترین چیزی که از سخنان انان دستگیرم شد این بود که ،بدون انکه اصل تاکیدشان معرفی رزومه،برنامه ها و طرح های خود برای توسعه و عمران شهرباشد ، اختصاص به افشاگری نقاط ضعف زندگی فردی و اجتماعی رقیبان و لو دادن ترفندهای انتخاباتی بقیه نامزد ها برای جلب اراء داشت!انچنان در بعضی لحظات ذوق و شیفتگی نسبت به قدرت چشم و دل انها را کور کرده بود که با زیر پا گذاشتن اخلاق و وجدان اقدام به استفاده از کلمات وقیحانه ، تهمت و استهزاء به دیگر نامزدها می کردند.یکی از مواردی که مدام تاکید می کردند این بود که درشهر ما تا به حال هیچ کار مفید و تاثیرگذاری توسط مسولین و نمایندگان پیشین صورت نگرفته واین ماییم که با توانمندی فوق العاده قادر به ایجاد شهری نوین و الگو در منطقه خواهیم بود!در این هنگام بود که بعضی هواداران از همه جا بی خبر با استماع این سخنان هیجان زده و احساسی شده و طرفداری و حمایت خود را از کاندیدای به اصطلاح اصلح و ناجی شهراعلام می کنند.موردی دیگر دیدم که به تمام معنا هوش را از سرم پراند؛پای سخنان کاندیدی نشستم که سابقه نمایندگی را با خود به یدک می کشید،ایشان در گفته های خود تمام پروژه های عمرانی،بهداشتی ،اموزش و تولیدی از ریز و درشت که طی چهار سال در منطقه اجرا شده بود را گستاخانه و با بی انصافی به خود منتصب می کرد و انچنان قولها و وعده های معجزه گونه و خبال انگیزی می داد که به گمان من اگر تمام بودجه استان هم به این سمت گسیل شود نیز امکان اجرا نخواهد داشت ،کاندید مورد نظر سپس در ادامه ملتمسانه از مردم می خواست که اجازه دهند بار دیگر توفیق خدمت به این حقیر اعطا شود تا بتواند ریشه همه مشکلات خصوصا بیکاری و فقر را در شهر بخشکاندو تمام برنامه هایی که از دوره قبل در ذهن داشته و بر زمین مانده را به اتمام برساند!اما با این حال بالاخره متوجه نشدم که این جمعیت هواداران که با فریاد و هیجان زایدالوصف ضمن تایید این وعده ها و سخنان ،حمایت خود را از او اعلام می کنند ایا از صحت و سقم این گفته ها خبر دارند و ایا در مورد امکان تحقق یافتن ان می اندیشند؟
در ستادها اکثر کسانی که مشغول فعالیت بوده و کارهای اجرایی را به عهده دارند از قشر جوان هستند که حضورشان باتوجه به جوشش حس تعهد و امید به تغییر،غنیمت است ولی انچه از نوع رفتارها ، حضور و احساسات انها دیده می شود بیشتر نشات گرفته از نیاز انها به تنوع ،تخلیه روانی ، دیده شدن در اجتماع و منفعت بردن از کاندید پس از راه یافتن به مجلس خواهد بود.متاسفانه به دلیل فقر فرهنگ مشارکت اجتماعی و عدم شناخت نسبت به حقوق و وظیفه شهروندی این نحوه و شکل حضور و فعالیت در عرصه تبلیغات منجر به تضییع حقوق مردم و صرف هزینه و اتلاف سرمایه های دولت شده است.ترافیک شدید خیابانها،سروصدای فراوان ،ریختن اشغال و زباله در خیابانها و نصب پوسترها و بنرها در مکانهایی که باعث اسیب جدی به زیبا سازی شهر شده از مهمترین مواردی است که نیاز به یک فرهنگ سازی ،همت و پیگیری جدی از سوی مردم،کاندیداها و مسولین دارد.
البته نکات قابل ذکرفراوان است ولی هدف اصلی از اشاره به این مسایل، قطعا خدشه ای به هدف اصلی که همان برگزاری انتخابات مهم و سرنوشت ساز مجلس با حضور حداکثری است وارد نخواهد کرد،ضمن اینکه توجه و اسیب شناسی این روند کمک فراوانی در به ثمر رساندن یک مشارکت اگاهانه و موثر در توسعه و ابادانی شهررا به دنبال خواهد داشت.لذا ضرورت دارد که صاحبان فکر و اندیشه در کنار مدیران و مسولان فرهنگی،اجتماعی و سیاسی نیاز به دو مقوله فرهنگ سازی و قانون گرایی را در امر حضورمردم و نامزدهای انتخاباتی در عرصه تبلیغات مد نظر قرار داده و اراده لازم را برای پیشگیری از بداخلاقی های سیاسی ،معضلات و اسیبهای ایجاد شده که تبدیل به روند طولانی مدت و دامنه دار گردیده است را داشته باشند.
پویان تابناک