خورنا – رضا صادقیان: خبر دیدار وزیر امورخارجه فرانسه از کشور ایران در نشریات منتشر می‌شود، بسیاری از کاربران دلواپس در فضای مجازی وزیر را در اولین قدم به رابطه نزدیک و همراهی با سیاست‌ خارجی رژیم نامشروع اسراییل متهم می‌کنند، اینکه در مذاکرات به جای آنکه از سیاست‌های دولت فرانسه حمایت نماید دل به مواضع تند نتانیاهو سپرده و تلاش می‌کرد نگرانی‌های مسولان اسراییل را به‌جای فرانسه بازگو نماید. با گذشت چند ساعتی از بروز دلواپسی‌ها شخص وزیر را متهم به ورود خون‌های آلوده به کشورمان کردند، حداقل آنکه به مسولان قضایی سفارش نمودند که مقام مربوطه را بازداشت کرده و یا راهی بیابد تا وی را با اشد مجازات محکوم کرده؛ می‌نویسد: ایران کماکان تنها کشوری است که هنوز موفق به دریافت خسارت خود از شرکت مریو نشده است و به نظر نمی‌رسد در وزارت امور خارجه نیز اراده خاصی برای پیگیری این موضوع وجود داشته باشد. امید قربانیان خون‌های آلوده به دستگاه قضاست تا متهم را توقیف کند(روزنامه وطن‌امروز).

می‌توان در گام اول هم‌سخن و تا حدودی هم‌گام منتقدان رفتار فابیوس در مذاکرات بود و وی را به دلیل مواضع تندی که قبل و بعد از تفاهم‌نامه لوزان اتخاذ کرده بود را به نقد کشید، آنچنان که بسیاری از کسانی که اخبار مذاکرات هسته‌ای در لوزان را دنبال می‌کردند چنین نمودند، اما از دل این اختلاف دیدگاه‌ها و مواضع سیاسی نمی‌توان به آسانی بیرق مخالفت با وزارت امورخارجه و سیاست‌های دولت را بلند کرد و تمام آنچه را دولت یازدهم انجام داده و یا می‌دهد را در مقام نفی رد نمود. اینکه مسولان وقت وزارت بعداشت ایران در زمان وارد کردن خون‌ها مشغول چه کاری بودند که مسئله‌ایی بس مهم و زندگی‌ساز را رها کرده و عملا باعث بروز مشکلات و بیماری‌هایی برای شهروندان شدند قابل پیگیری قضایی هستند، نه وزیر امور خارجه کشوری که به دنبال منافع ملی کشور خودش است و تلاش می‌کند از راه‌های متفاوتی این منافع را تامین نماید. در زمانی که خون‌ها وارد کشور می‌شدند آیا سیستم و دستگاهی خاص نبوده که خون‌ها را مورد آزمایش قرار دهد و بعد از تایید سلامت خون‌ها، آن را به سیستم بیمارستان‌ها انتقال دهند؟ اگر چنین آزمایش‌هایی صورت نگرفته باشد وای بر مسولین وقت و اگر انجام شده و ایراد کار در جایی دیگر باشد، آن هنگام مسئله ورود خون صورتی دیگر به خود خواهد گرفت. برخی از دلواپسان مسئله ورود خون‌ها را به شکلی عنوان می‌دارند که گویی وزیر خارجه فعلی فرانسه به همراه چند ترخیص کننده کالا در گمرکات کشور و طی عقد قراردادی تجاری خون‌ها را وارد کشور کردند، بیان و پربال دادن به چنین نگاهی عملا بخش بزرگی از دستگاه سلامت و پزشکی کشور و حتی قسمت‌های دیگر نظم موجود را محکوم به کم‌کاری و بی‌توجهی می‌کند، به بیانی دیگر چنین سخنانی به نفی خودمان، رفتار سازمانی، و ساختاری کشورمان منجر می‌شود.

متاسفانه تمام کم و کاستی‌های داخلی و ایرادهای موجود در سیستم کشور را در این مورد خاص نادیده گرفتیم و کوشش می‌کنیم دیگری را مقصر اصلی جلوه دهیم و خواهان بازداشت و یا محاکمه شخصی شویم که از مصونیت دیپلماتیک برخوردار است! بیان چنین سخنانی به غیر از مخالف‌خوانی با دولت وقت بیان کننه امری دگر نیست.

در حرکتی دیگر، پس از آنکه دلواپسان متوجه شدند امکان نیامدن و یا لغو سفر وزیر امور خارجه فرانسه و دیگر مسولان سیاست خارجی اتحادیه اروپا فراهم نیست و تصمیم‌گیران اصلی نظام شرایط را به‌گونه دیده و می‌بینند که از فربه بودن دیوار بی‌اعتمادی در عرصه رابطه با همسایگان و دیگر کشورها بکاهند، این‌بار تلاش‌هایی صورت گرفت تا مقصر اصلی ورود خون‌های آلوده را نیروهای اصلاح‌طلب معرفی کنند(همان نشریه)! حتما نیازی است تا جریانی سیاسی طیفی دیگر را محکوم به بازی با سرنوشت و جان مردم کند، جان آدمیان را چنان به میدان رقابت‌های سیاسی بکشاند تا از این کشمکش جایگاهی در مجلس بعد از آن یاران و همراهان خود نماید! دل‌نگرانی‌ که چندان مخفی نیست، روزهایی که بزرگان اصولگرایی دم از اتحاد می‌زنند و به دوستان خویش شکست در انتخابات ریاست جمهوری دوره قبل را یادآوری می‌کنند، چندان بی‌راه نخواهد بود که روزنامه‌نگارانی وابسته به همان طیف سیاسی کوشش دوچندان کرده و جناح مقابل را به سهل‌انگاری در سلامت و جان شهروندان محکوم نمایند. عملی دور از انصاف و بدون در نظر گرفتن عواقب آن.

خواندن متن خبر منتشر شده در روزنامه وطن‌امروز حکایتی دیگر را بازگو می‌کند!‌ تیتر خبر حمله به طیفی خاص است، ولی متن خبر داستان مشکل خون‌های آلوده از دولت هفتم تا زمان حال را بازگو می‌کند، در واقع تیتری با اطلاعات نادرست روبرو هستیم و متن خبری که در عمل آن تیتر را نیز تکذیب می‌نماید! چنین حرکاتی را چه می‌توان نام نهاد؟ متن مصاحبه نشان می دهد مشکل اصلی در سیستم داخلی کشورمان است و نه در جایی دیگر. کلام پایانی وکیل شاکیان را بخوانید: زمانی که مدیران ارشد ما هیچ توجهی به این موضوع ندارند، بنده چگونه می‌توانم این موضوع را پیگیری کنم؟ تنها راه پیگیری این موضوع عزم‌ملی است که متأسفانه تاکنون هیچ حرکتی در این‌باره انجام نشده است.

سخن آخر: نقد سیاست خارجی دولت‌های غیرهمسو با سیاست‌های کشورمان قابل دفاع است، آنگونه که هر کدام از کشورها با توجه به تعریف منافع ملی‌شان می‌کوشند تا کشورهای دیگر را همراه سیاست‌های خود کرده و یا در صورت مخالفت سخن از نقد و گلایه برانند. نمی‌توان تمام مسولیت خویش را نادیده گرفت و کشوری دیگر را در مشکلات داخلی خودمان دخیل بدانیم و موقعیت دیگری را به گرفتاری سال‌های قبل گره زده تا از دل این کشمکش‌ها حمله به طیف سیاسی مقابل را سامان داده و یا محملی بسازیم برای حمله به سیاست‌های دولت روحانی در عرصه بین‌المللی چاره کار نیست، بروز چنین رفتارهایی تنها به کار کسانی می‌‌آید که همیشه تمام رویدادها را از دریچه سیاست و قدرت می‌نگرند. مسئله ورود خون‌های آلوده در صورتی که عزمی جزم در میان دولت‌مردان و دستگاه قضا امروز وجود داشته باشد امکان حل شدن و به نتیجه رسیدنش چندان دور از ذهن نیست.

خواهشا مسائلی که با جان آدمیان سر و کار دارد و بسیاری از زندگی‌ها را درگیر خودش می‌کند، بیهوده پایشان را به اختلاف‌های درون گروهی و برون گروهی سیاسی نگشاییم! موضوع، بحث و جدل درباره سیاست‌ در حوزه داخلی و خارجی و حتی عرصه بین‌الملل به وفور یافت می‌شود، مسئله سلامت و جان مردم را به دعواهای سیاسی نکشانیم.