به قلم اکبر ظریفی؛

سیدخلف؛ ماندن در گذشته یا رفتن به آینده؟!

اکبر ظریفی – خورنا – چند روزی است که شهروندان اهوازی با سخن کناره گیری و یا ماندن جناب آقای سیدخلف موسوی در جایگاه شهرداری اهواز رو برو شده اند. اینکه این سخن در دهان ها بیشتر از اندازه می چرخد به این روی است که یک کارگزار بزرگ شهری می خواهد با رفتنش پای در راهی دیگر بگذارد وگرنه بسیاری دیگر این راه را انتخاب کرده اند، بودن یا نبودن آنها به ویژگی این کارگزار نمی رسد.

سیدخلف موسوی اکنون در جایگاهی است که برای به دست آوردن یک جایگاه ویژه تر دیگر، به اندیشه ای تازه افتاده است، آنگونه که می شنویم، خیز او برای رسیدن به “خانه ملت”است، جایگاهی که بسیار بالاتر از جای کنونی اوست، جایگاهی که “ره توشه های ” او بسیار به کار خواهد آمد و وزنی بیشتر از پیش به او خواهد افزود، پس چرا او مانده است بر سر دو راهی؟

این به خود او بر می گردد که فردایش را برگزیند!

دل دل کردن او، پس از این سخنان دراز مدتی که پخش شده، به جایگاه او در فردا آسیب می رساند، نمی توانیم بپذیریم که او آینده اش را گذاشته تا دیگران برایش بکشند. روشن است که او خواسته بوده است که در جای مهمتر دیگری به کارگزاری خویش بپردازد وگرنه چنین سخنانی از پایه گفته نمی شد.

ماندن یا نماندنش اکنون دارد سختی های تازه ای را برای شهر ارمغان می آورد و نیروی سازنده شهر را با تنگی های تازه روبرو می کند. بسیاری از کارشناسان در این ویژه سخن گفته اند و هر یک نگرانی های خود را دارند، اگر او میخواهد نماینده مردم باشد، به داشته های خود بیشتر از فشار دیگران باید اندیشیده باشد، روشن است که نمایندگی مردم جسارت می خواهد، دل دل کردن، آسیبش بیشتر از بهره اش است.