فرنوش اسماعیلی- خورنا واکنش خود جوش مردم به بازگشت «۱۷۵ غواص شهید»خیلی ها را بهت زده کرد حال و هوای این روزهای کشورم پر است از احساسات و علاقه به ساحت شهدا که نشان از عمق عشق و ارادت مردم در هر سلیقه و گرایش سیاسی و اعتقادی به شهدا را دارد .

واکنش هایی از جنس غیرت و تعصب و عشق به ایران و ایرانی که درخور تحسین است .

در این میان اما عده ای هنوز نفهمیده اند شهدا عامل وحدت و انسجام هستند ، هنوز نفهمیده اند «فرهنگ ایثار شهادت» مقدس تر از آن است که هزینه ی درگیری های سیاسی ، گروهی و جناحی شود.

ما اجازه نمیدهیم که عده ای «فرهنگ ایثار و شهادت» را با نگاه های محدود و انحصاری پیگیری کنند .

ما اجازه نمیدهیم که احساس شود که «شهید و شهادت» منحصر به یک طیف و یک نگاه فکری است.

ما اجازه نمیدهیم مردم احساس کنند استقبال آنها از شهدا از سوی برخی مصادره می شود.

ما اجازه نمیدهیم عده ای در ایجاد تفرقه و شکاف بین آحاد ملت قدم بردارند .

ما اجازه نمیدهیم از نام شهیدان در منازعات سیاسی و جناحی سوء استفاده شود.

ما اجازه نمیدهیم برخی از گروه‌های که وزن و شخصیت چندانی بین اکثریت مردم ندارند، هر گاه خود را در پیشبرد اهداف‌شان ناتوان می‌بینند، نام شهید را دستاویز قرار دهند تا این‌چنین به خواست جناحی‌شان اعتبار بخشند.

شهدا به موقع امدند یا به قول برخی خوب موقعی امد ، شهدا امروز آمده اند که دوباره پشتیبان ولی فقیه باشند ان هم در سالی که رهبر معظم انقلاب سال “دولت و ملت، همدلی و هم‌زبانی” نامگذاری کردند به راستی که شهدا ولایتمدار واقعی هستند که در روزهایی که جامعه ی ایرانی بیش از همه چیز به «وحدت» و «هم‌دلی» نیاز دارد، باز این شهدا هستند که «وحدت» می آفریند و دل ها را بهم نزدیک می کند. «مظلومیت» شهدای عزیز به ویژه «۱۷۵ غواص دریادل» به یاد همه ی ما می آورد که آن چیزی که برایش این همه «رشادت» و «ایثار» صورت گرفته «ایران اسلامی» است؛ «ایرانی» که این روزها بیش از همیشه نیازمند «هم دلی و تلاش» است.

شهدای ما دیروز در جبهه‌های نبرد، جان در طبق اخلاص نهادند تا امنیت، آرامش و رفاه امروز و آینده‌ی این کشور مقدّس و این مردم شریف را تضمین کنند، نه این که نام‌شان چماقی در دست گروه‌های افراطی و انحصارگرا شود و به هر بهانه بر سر مردم فرود آید!

و در اخر وصیت نامه شهید والامقام سیدسعید انوری که در سال ۱۳۶۵ برای آخرین بار به جبهه اعزام می‌شود و به عنوان غواص در گردان یونس از گردان‌های خط ‌شکن لشکر امام حسین–علیه السّلام- شرکت می‌نماید و به همراه تعدادی‌ از هم‌رزمان و دوستانش با نثار جان شیرین به جمع کربلاییان می‌پیوندد.

بخشی از وصیت نامه: آری چه زیباست در صف منتظران نشستن و عارفانه چشم به در دوختن تا در باز شود و جلوه‌ی حق را دیدن، چه زیباست لحظه‌ی ملاقات با معشوق و فریاد ملائک که «یا ایّتها النفس المطمئنه الرجعی إلی ربّک راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی»

چه زیباست معامله با خدا و چه سودمند است بیع با خدا، چه زیباست زندگی پوچ و بی ارزش دنیا با همه‌ی زیبایی‌ها و دل‌بستگی‌های پوچ و موقتی را به زندگی جاویدان و ابدی آخرت معامله کردن و چه زیباست به جای این که خانه‌های دنیوی خود را که بعد از چند سال خراب می‌شود و به دست دیگران می‌رسد رها کردن و به مرمّت و تعمیر خانه‌ی‌آخرت پرداختن و چه زیباست از شعار به شعور رسیدن و از حرف به عمل رسیدن و چه شکوفا لحظه‌ای است در صفوف حسین قدم نهادن و حسین‌وار زندگی ننگین دنیا را فروختن و در راه خدا…

… بشناسید افرادی را که پس از شش سال جنگ فقط شعار دادند و هیچ قدمی برای جبهه و جنگ برنداشته‌اند. بشناسید افراد نق زن منافق را و بی‌خبر از مسائل و مشکلات روز اسلام و ارتباطتان را برای خدا از آن‌ها قطع کنید. ببینید چه کسانی دور شما را گرفته‌اند و آیا حرف‌های آنان الهی است یا شیطانی؟ مواظب باشید یک عدّه منافق با لباس مسلمان از خون مطهّر شهدا سوء استفاده نکنند و سنگ شهدا را بر سینه نزنند.

… پدر، مادر، چه افتخاری از این بیشتر که انسان امانتی را که خداوند خود به او داده سالم تقدیم معبود کند خوشا به سعادتتان و امید است با استقامت خود منافق را کور و رسوا کنید.

… برادران فرهنگی مبادا وابستگی به دنیا رسالت پیامبرگونه‌ی خود را از یاد ببرید شاگردانتان را با عملتان درس بدهید تا مثمر ثمر باشد و اگر نمی‌توانید معلّم خوبی باشید و این رسالت بزرگ را بر دوش بکشید شما را به خون شهدا سوگند می‌دهم این مسئولیت را به دیگران بسپارید تا فرهنگ اسلامیان رشد کند و اگر فرهنگ اسلامی رشد کرد، جایی برای فرهنگ استعماری نمی‌ماند… سید سعید انوری ۱۳۶۵/۳/۱

فرنوش اسماعیلی – فعال سیاسی اجتماعی