بندرماهشهر در آستانه یک فاجعه انسانی: یک حکم تخلیه که ۴۷ نفر را بیکار و آواره خیابانها میکند +تصاویر
خورنا – اشاره: کل ماجرا این است که ۹ خانوار در یک مجموعه خانه بهم پیوسته در حال زندگی کردن هستند. یک زمین ۱۷۰۰ متری پدری در خیابان سعیدی بندرماهشهر که به ۹ خانوار با جمعیتی حدود ۴۷ نفر رسیده است. چند خانه بلوکی بسیار قدیمی که هرکدامش محل گذران روزگار یکی از این خانوارهاست. چند دهنه مغازه هم هستند که در همین زمین ساخته شده اند و محل کسب درآمد اکثریت این خانواده ها بوده اند. زندگیشان هرطور که بود، میگذشت. تا اینکه سر و کله دو نفر پیدا میشود و ادعای مالکیت این زمین ها را میکنند. این دو نفر، برادران مالک اصلی این ملک هستند که سالهای پیش از دنیا رفته است و حالا خانواده اش در این زمین ها زندگی میکنند. ماجرا خانوادگی است و کمی پیچیده! کسی باور نمیکند یک پدر بزرگ یا یک پدر، بتواند فرزندان و نوه های خود را از خانه بیرون و آواره کند، اما حالا این اتفاق افتاده است. مغازه های آنها امروز پلمپ شده و خانه هایشان فردا تخلیه میشود… با دریافت گزارش این موضوع، به خانه آنها رفتیم تا از نزدیک با ماجرا آشنا شویم.
عکس دستجمعی از برخی از اعضای این خانواده که در هنگام تهیه گزارش حضور داشتند
در بدو ورود، با یکی از مسن ترین اعضای خانواده صحبت کردم. بانو زلیخا گاموری که بالغ بر ۹۰ سال سن داشت و همسر حاج احمد احمدیان بود. مالک اصلی این خانه که حالا مورد مناقشه است. وی که بین صحبت هایش مدام اشک میریخت و اه میکشید، در این خصوص اظهار داشت: این خانه را با دستهای خودمان ساختیم. کاه گل درست کردیم و سانت به سانت دیوارهای این خانه را بالا بردیم. بیش از ۸۰ سال است که در این خانه زندگی میکنم و جایی جز اینجا ندارم. وی گفت: سابقه زندگی خانواده ما در این خانه بالغ بر ۹۰ سال است.
بانو گاموری در ادامه گفت: تمام فرزندان خود را در این خانه به دنیا آورده ام. تمام این افرادی که در این خانه میبینید در این خانه به دنیا آمده اند. اینجا خاک ماست. کسانی که حالا ادعای ارث و میراث و مالکیت این خانه را دارند و به ناحق حکم تخلیه گرفته اند، سالها پیش سهم خود را از این خانه جدا کرده اند و رفته اند. حالا ما را بی کس دیده اند و میخواهند مارا آواره خیابان کنند.
وی گفت: این حق و عدالت نیست که مارا از خانه ای که ده ها سال در آن زندگی کرده ایم و ارث و میراث ما بوده، بیرون کنند. کجا برویم؟ چگونه درآمد زندگیمان را تامین کنیم؟ این حق ما نیست.
سجاد احمدیان که یک جوان ۲۷ ساله و از ساکنین این خانه است، از روند اداری و احکام صادره دادگاه اطلاع دارد. وی فرزند مرحوم بهمن احمدیان و نوه حاج احمد احمدیان است. او از وراث اصلی این خانه به شمار میرود که مغازه اش پلمپ شده و حالا باید همراه دیگر اعضای خانواده، خانه را ترک کند. از وی در خصوص احکام صادره و روند دادگاه پرسیدیم. وی در پاسخ گفت: پس از شکایت مصطفی احمدیان و ابراهیم احمدیان و ادعای مالکیت این ملک توسط آنها، با رای قاضی شورای حل اختلاف بندرماهشهر، طبق استعلام از اداره ثبت املاک، زمین مورد دعوی مجهول الملک اعلام شده و قاضی محترم شورا، رد دعوی خواهان را اعلام نموده است و این حکم در آذرماه ۹۰ به نفع ما ابلاغ شد.
احمدیان گفت: پس از این حکم، خواهان اعتراض کرده و رای مذکور در شعبه دوم حقوقی دادگستری شهرستان بندرماهشهر در اردیبهشت ۹۱ قطعی شد و حکم دادگاه مجددا به نفع ما صادر شده بود. اما خواهان مجددا به حکم صادره اعترض کرد و در سال ۹۲ حکم صادره به نفع آنها صادر شد و حکم بر تخلیه خانه و پلمپ مغازه های ما دادند.
سجاد احمدیان که به نمایندگی از اعضای خانواده صحبت میکرد، اظهار داشت: این خانه حق ماست. من و پدرم هر دو در این خانه به دنیا آمده ایم و این ملک متعلق به پدر بزرگ من است که به خانواده ما رسیده است. ما نه جایی جز اینجا داریم و نه توان این را داریم که جایی برای زندگی خودمان تهیه کنیم. ما نمیدانیم با ۴۰-۵۰ نفر خانواده کجا باید برویم؟ اگر هوا کمی خنک بود چادر میزدیم و در چادر زندگی میکردیم اما با این آب و هوا حتی نمیشود در چادر زندگی کرد. ما را از خانه خودمان بیرون کرده اند و فردا آخرین مهلتی است که برای تخلیه به ما داده اند.
احمدیان ضمن درخواست از مسئولین شهر، بخصوص فرماندار محترم و دادستان محترم جهت رسیدگی به این وضعیت بغرنج، اظهار داشت: این خانه خاک پدری ماست و ما به سادگی از خاک خود نمیگذریم. تابه اینجا به احترام قانون سکوت کرده ایم ولی اگر خاکمان را گرفتند و ناموسان را آواره خیابان کردند، دیگر نمیتوانیم تحمل کنیم.
احمدیان ضمن ابراز تاسف از وضع بوجود آمده، بیان داشت: یکی از شاکیان این پرونده و مقابل ما است، پدر بزرگ بنده است طرف دیگر عمومی پدر بنده است. وی گفت غیر قابل هضم است که یک فرد بتواند با خانواده خود چنین رفتاری کند آن هم به ناحق و باید در برابر خداوند جوابگو باشند.