خورنا -روزهای پایانی خردادماه سال ۹۲ بود که با حضور پرشور مردم در انتخابات ،حماسه ای دیگر خلق شد و با بیش از ۱۸ میلیون رای،مردی بر کرسی ریاست جمهوری نشست که با گفتمان اعتدال بارقه های امید را در دل مردم روشن کرد.
در مدت کوتاه سپری شده از عمردولت یازدهم ،تلاش های بسیاری برای حل برخی مشکلات از جمله ادامه فعالیت های هسته ای کشور از طریق مذاکرات صورت گرفت، که نتیجه آن انتشار بیانیه هسته ای از سوی طرفین مذاکره کننده ، آغاز نگارش پیش نویس متن توافقنامه و ادامه انزوای رژیم صهیونیستی و تندروهای غربی بود. در این میان برخی دوستداران سیاست های دولت گذشته که جزء خیل دلواپسان محسوب می شوند ، از ابتدای فعالیت دولت تدبیر و امید و در مساله مذاکرات، هجمه های بسیاری را متوجه دولت دکتر روحانی کرده و حتی پا را فراتر نهاده و این بار خون شهدا و رشادت های جانبازان و ایثارگران را دستمایه امیال خود نمودند.
در مساله مذاکرات هسته ای از ابتدا دولت این قول را به مردم داد که حصول نتیجه و ادامه مذاکرات منوط به برداشتن تمامی تحریم ها در بخش های مختلف است.
مذاکراتی که با حضور دکتر ظریف ،روندی دگرگونه نسبت به دولت گذشته پیدا کرد و به نوعی تلاش ها و برخورد منطقی و حرفه ای تیم دیپلماسی ایران توانست نظر مجامع بین المللی را نسبت به صلح آمیز بودن فعالیت های هسته ای ایران جلب کند.
با توجه به ضروریات کشور در ابعاد مختلف اقتصادی ،سیاسی و اجتماعی واضح است که با وجود دشمنی برخی دولت های غربی ادامه مذاکرات با حفظ عزت ملت ایران و استقلال علمی و فناروی در حوزه هسته ای ، امری لازم در این برهه حساس از تاریخ کشور است.
اما علت دلواپس بودن برخی از ادامه روند مذاکرات و رسیدن به توافقات چیست ؟ چرا در تعیین مواضعشان از خون شهیدان مایه می گذارند و وانمود می کنند پاسدار آرمان های انقلاب اسلامی هستند؟ مگر این ها دلسوزتر از خانواده های شهدای هسته ای نسبت به میهنمان هستند که با وجود از دست دادن عزیزترین کسان خود،با حضور در جشن بزرگ “روحانی تنها نیست” به فرمایش مقام معظم رهبری در تحقق شعار “دولت و ملت ،همدلی و هم زبانی” عمل کرده و  از دولتی که با پشتوانه مردمی انتخاب شده، حمایت کردند.
در دوران دفاع مقدس چند تن از جانبازان که خود نیز جزء این گروه محسوب می شدم، به علت شدت جراحات در نتیجه استفاده دولت وقت عراق از سلاح های شیمیایی، برای ادامه روند درمان به کشور انگلستان اعزام شدیم.
در آن زمان دولت در مجامع بین المللی تلاش های بسیاری برای اثبات این مساله انجام داد که پس از طی مراحلی پزشک اسپانیایی به عنوان نماینده سازمان ملل که مسوول تهیه گزارش از وضعیت مجروحین ایرانی بود ،پس از بررسی های انجام شده اعلام کرد که عراق بر علیه مردم ایران از بمب های شیمایی استفاده کرده است و این موضوع موجب شد بسیاری از روزنامه های لندن نیز به این موضوع بپردازند و بر هیچ کس پوشیده نیست اثبات چنین مسایلی در عرصه های بین المللی تا چه میزان سخت و دشوار است.
حال که از ابتدای جنگ تحمیلی تاکنون خانواده های شهدا ،ایثارگران ،جانبازان و آزادگان همچنان در تمامی صحنه ها حامی دولت ها و نظام جمهوری اسلامی بوده اند، پذیرفتن صحبت های برخی مدعیان که حتی در طول دوران دفاع مقدس حتی یک روز را نیز در میدان های جنگ نبوده اند و به یکباره مدعی خون شهدای هشت سال دفاع مقدس و شهدای هسته ای کشور شده اند بسیار سخت است.
چندی پیش دکتر روحانی در دومین کنگره ملی بزرگداشت روز شهید بیان کرد؛ جهاد فقط با شمشیر نیست، با زبان هم جهاد انجام می شود، جهاد دنیای وسیعی دارد ، با قلم هم می توان جهاد کرد. اگر کسی برای نان حلال کار کرد، آن هم جهاد است.
جایی که می بینیم بحث ملی، کشور، استقلال، ارزش و آرمان در میان است، آنجا دیگر بحث جناح مطرح نیست. یک سری مسایل در کشور ملی است.
سرداران رشید شما دیروز در میدان جنگ در برابر دشمن ایستادند و از کشور دفاع کردند و امروز سرداران دیپلماسی شما در میدان مذاکره از منافع کشور دفاع می کنند.
و به راستی امروز شاهد حضور سرداران دیپلماسی ایران در عرصه های بین المللی هستیم ،به گونه ای که کشورهای غربی خود از پیش برای مذاکره اقدامات لازم را انجام داده و از نماینده های ایران می خواهند در مذاکرات شرکت کنند .
مساله ای که در هشت سال گذشته هیچ گاه شاهد آن نبوده ایم و این توفیق تنها با همت فرزندان این سرزمین حاصل شده که نگران ذره ذره خاک این کشور هستند.

منوچهر علیرضایی
جانباز شیمیایی
۲۴خرداد۱۳۹۴