امید نیوز : از همه داشته های ملی ، سهم این شهرستان نداشته هاست ، مردم این شهر رویایی فکر نمیکنند ، تیم فوتبال در لیگ های معتبر نمیخواهند ، مثل امیدیه ، گچساران ، مسجد سلیمان ، اهواز و تهران باشگاههای مجلل ورزشی نمیخواهند ، حتما میپرسید پس دردشان چیست ؟

چقدر باید از یک درد گفت ، چقدر باید غم نداشته ها را فریاد کرد ، اصلا کسی می داند آغاجاری کجاست یا فقط آوازه اسمی نفت و گازش را شنیده است ، بی تردید گزینه دوم پاسخ قطعی است ، چرا که آغاجاری را با میادین انرژی اش میشناسند نه با محرومیتش و نه با فقر و محدودیت در استفاده از سهم خود از منابع انرژی اش !

هر چه امروز در این منطقه جز اولین هاست از این شهرستان جان گرفته است ، ورزشی اگر بود و مقامی کسب میشد از این شهر بود و بس ، سرداران سرافرازی اگر در شهر و مملکت شهره اند از این دیار به پا خاسته اند ، چهره ای اگر در صحنه ملی حرف گفتن دارد از دیار آغاجاری قهرمان بود اما اکنون از آنچه که باید داشته باشد و نصیبش شده است ، یک خیابان و یک پمپ بنزین ، یک دستگاه خودپرداز ، یک سالن ورزشی بلا استفاده ، یک زمین چمن فاقد روشنایی و ….

ورزش آغاجاری هم در کنار دیگر محرومیت های این شهرستان رنگ باخته است !

از زبان مدیر ورزش و جوانان این شهر همین بس که بشنویم ؛ مهم‌ترین مشکل ما کمبود نیرو و مشکلات مالی است. سقف بودجه شهرستان نسبت به گذشته هیچ‌گونه تغییری نکرده است و در این زمینه پیشرفتی نداشته‌ایم.

همانگونه که گفته شد مردم این شهر رویایی نمی اندیشند ، از مسئولین توقع آنچنانی ندارند ، تیم و باشگاه در لیگ های کشوری و حتی استانی حداقل نمی خواهند ، آنچه که میخواهند داشتن اولین ضروریات ورزش یک شهرستان است که حتی از داشتن این ها محروم است  تا  قصه پر غصه این شهر همچنان ادامه داشته باشد.

آنچنان که قبلا گفته ایم و همچنان میگوییم از این رهگذر حیف و میل ها ، قدری به این شهر توجه کنید ، حداقل به اندازه چندین بنرگران قیمت تبلیغاتی برای یک نمایش یا همایش در سطح شهر  یا فلان مبلغ هنگفت برای فلان طرح غیر ضرور ، میشود نگاهی تازه کرد و این شهر را به پاس همه مجاهدت ها و بی ادعایی هایش دریابیم .