شعر طنز / شیب ملایم گرانی !

خورنا :

ای نـان عـزیـز سـفره ی مـا

آثـار گــرانـی ات هــویـدا

افـزایـش قیمتـت شـنـیدیـم

شـب تا بـه سـحر نیارمـیدیـم

از مــرغ کـمـی جــلــو دویـدی

   گـویـا که حـقـوق مـا نـدیـدی

   امـروز بـرای لـقـمـه ای نــان

غمگـین شـدیـم و هم پـریشـان

   سنگـک که میان سـفره هـا بـود

دل چـسب و لـذیـذ و بـا صـفا بـود

   بـا نــرخ جـــدیــد ، روز اوّل

اکـنـون بنـشـست صـدر جـدول

شـاطـر حـسـن مـحلـه ی مـا

مـبـهـوت شـده زِ نرخ بـالا

چنـدی است که مشـتـری نـدارد

بـا اهـل ِ مـحـل ، سَـری نـدارد

   افـسرده بمـانـد و شـرمـسـاری

دستش نـرود بـه کسب و کـاری

افـسوس بـخـورد هـر شب و روز

بـا گـریـه و آه و نـالـه و سـوز

چنـدی بـنـشست دل شـکستـه

از غــصّـه ، درِ دکــان بـبـسـتـه

   گـویــد بـه زبـان بـی زبـانــی

مـغـلـوب شــدم از ایـن گـرانـی

گـفـتـند بـه او چـرا خـمـاری ؟

عُـزلـت بـگـرفـته در کـنـاری ؟

افـسـرده چـرا نـشـستـه ای تـو ؟

از پـخـتن نـان گـسستـه ای تـو ؟

ایـن نـرخ جـدیـد ، گـران نبـاشـد

   در حـد بـهـای نـان نـبـاشــد

سی در صـد قیمتش هـمـین اسـت

بـا شاخص ارز ، کـمتـریـن اسـت

ایـن شـیـب مـلایـم گـرانـیــسـت

خـوش بـاش و بـدان کـه پلکانیست

   بـر پـلــّه ی اولـیــم ایــنـک

   بـایـد بـرویـم پـلّـه ، تـک تـک

شـاطـر حـســن مـحـلّـه ی مـا

گـریـان بـشـدی از ایـن قـضـایـا

آهـی بــکــشـیــد از تــه دل

گـفـتـا بکـنـید حـلّ ِ مـشـکل

گـر پلّـه ی اوّلـش هـمـیـن اسـت

افـزایـش نـرخ ایـنـچـنـین اسـت

بـایـد که بشسـت دسـت از جان

   از یـاد بــریــم مـزه ی نــان

عـمـریـست اسـیر پـلـکـانـیم

بـا ایـنـهـمه شـیب مـا دَوانـیم

ایـن شـیـب ملایــمـت نـدارد

ایـن قـصّـه کـه عـاقـبـت نـدارد

هر چند که نـان ز سفـره ها رفـت

افـزایــش نـرخ تـا هــوا رفـت

صـد شکر که شیـب آن ظریف است

سـی درصد و نـازک و لـطیـف است

قـربـان هـمـیـن مـلایـمــت هـا

ایـن شیـب و همین مـساعـدت ها

قـربــان سـیــاســت گــرانــی

با شـیـب و شعـار و خـوش زبـانی

* فاطمه سادات اشرفی زاده – روناش