استعفاء نشانه ضعف و خالی کردن بار مسئولیت از دوش فرد مسئول نیست

استعفاء، کلمه بی معنای سیاست ایران

خورنا _ مدیر مسئول عصر قانون: هنوز مدت زیادی از حادثه ی غرق کشتی دانش آموزان در کره جنوبی و اعلام پوزش و استعفای نخست وزیر این کشور  نگذشته بود که چندی پیش خبر دیگری در واکنش به این حادثه منتشر شد و بار دیگر نگاه ها را به سمت این کشور توسعه یافته ی آسیایی جلب کرد.

 

به گزارش خبرنگار سرویس بین الملل عصر قانون،چانگ هانگ-وان، نخست وزیر کره جنوبی در پی افزایش انتقادها از عملکرد دولتش در خصوص کشتی مسافربری غرق شده استعفا داده و ضمن پذیرش کامل مسئولیت این اتفاق در بیانیه ای اعلام کرده است:”گریه های خانواده های افراد مفقود الاثر هنوز مانع خواب شبانه من می شوند.”

 

اما استعفاء و  پذیرش مسئولیت و عذر خواهی از مردم به همین جا ختم نشد و خبر “برکناری ۷ وزیر کره جنوبی” توسط رئیس جمهور در در پاسخ به انتقادات شدید صورت گرفته از دولت وی در مورد حادثه غرق شدن کشتی مسافری بار دیگر کره را در صدر مهم ترین اخبار جهان مطرح کرد.

 

به موازات همین حادثه در کشور کره،ایران نیز شاهد حوادث این چنینی برای چندمین بار بود.به طوری که در همین مدت تصادف اتوبوس اسکانیا و صدمات جانی و مالی ناشی از آن برای چندمین بار متوالی موجب شد تا رفتار مسئولان کشورمان را در مقایسه با طرف های خارجی مقایسه شود.

 

در حالی که نخست وزیر کره جنوبی در حادثه غرق شدن کشتی از آخرین اولویت ها برای استعفا دادن بود و مسئولین جزءتر بار سنگین تری را در این حادثه بر دوش داشتند _هرچند که آنان نیز از این استعفائات مبری نبودند_ ابن واکنش ها حتی در جزیی ترین مسئولین کشور ما که به نوعی به طور مستقیم با حادثه ی پبش آمده در ارتباط بودند رخ نداد.

 

متاسفانه تنها اقدامی که مسئولین ما در واکنش به این اتفاقات افتاده وعده برای واکاوی علت بروز حادثه و سرزنش مقامات پایین تر بوده که با این راهکار مسوولیت را از دوش خود بازمی کنند،حتی در بسیاری از این موارد این وعده های توخالی نیز محقق نمی شود. اما در دیگر کشورها، یک مدیر پس از دیدن آشفتگی افکار عمومی، استعفا می دهد تا شاید کمترین کاری برای ترمیم اذهان آسیب دیده انجام داده باشد، اقدامی که در کره جنوبی اخیرا شاهد آن بودیم.

 

باید قبول کرد که نه تنها استعفاء نشانه ی ضعف و خالی کردن بار مسئولیت از دوش فرد مسئول نیست،بلکه از سوی دیگر حاکی از این است که خاطی با احترام به افکار عمومی نه تنها با کمال شجاعت اشتباه خود را پذیرفته است بلکه با این عمل نشان داده است که آمادگی هر مجازات متناسب را داراست؛در برابر وعده هایش به مردم استوار است و زمانی که عدم صلاحیتش احراز شود به راحتی عرصه را برای اصلح خالی می کند.