خورنا – نوید قائدی: قطعاً واژه ورود ممنوع همه جا کاربرد ندارد خصوصاً زمانی که دامنه فعالیت فرهنگی و اجتماعی و حریم عقول باشد و با توده مردم سرکار داشته باشد، اگر با ماشین سرعت زیاد رفت موجب تصادف و مرگ خواهد بود و یا با چاقو می توان میوه صرف نمود یا وسیله ای جهت قتل باشد و هزاران مثال ساده و ملموس دیگر مانند صدها شبکه ماهواره مفید علمی و تاریخی و… چون دیسکاوری،جفرافیا و هیستوریکال که وجود دارند و می توان با دیدن آنها مانند واحدهای دانشگاهی کسب معرفت و دانش نمود یا با دیدن اخبارهای گوناگون از جهان مطلع بود و به قضاوت نشست و قرار نیست کلیه اخبار و وقایع دنیا را از دیدگاه رسانه ملی به تماشا نشست که البته گاهی اوقات در پخش بسیاری از اخبار گزینش های بسیار نابسمانی صورت می گیرد که با روح عدالت طلبی و قضاوت انسانی سازگار ندارد.

بطور مثال در شهر های ایران روزانه چندین مورد دزدی مسلحانه منجر به درگیری و یا قتل اتفاق می افتد که از گفتن آن خبری نیست ولی یک مورد تیر اندازی در کشور بزرگی مانند آمریکا صدها بار زیر نویس شده و بارها تکرار می شود که این را می توان توهین به شعور مخاطبین تلقی نمود.

بنا نیست از بحث اصلی خارج و توضیح و تفسیر اضافی داده شود لپ کلام اینکه از هر ابزار و تکنولوژی می توان سوء استفاده یا حسن استفاده نمود ولی بستگی به فرهنگ عمومی جامعه خواهد داشت و فرهنگ عمومی جامعه نتیجه کنش های متقابل هزاران عامل ریز و درشت است که قطعاً حکومت ها و دولت و دیگر دوایر خارج از دولت نقش زیادی بر آن دارند.

سوال اساس اینکه چرا در ایران شبکه های اجتماعی مورد اقبال جوانان واقع شده و اساساً چه کارکردی دارند. در ایران بدلیل ساده بودن لایه های اجتماعی و در نبود و کمبود صدها انجمن و صنوف و سازمان های مردم نهاد و امکانات  تفریحی و رفاهی در زمینه های مختلف علمی،فرهنگی،اجتماعی،ورزشی و صدها مورد دیگر و همچنین اوضاع اقتصادی و معیشتی خصوصاً جوانان به جهت حضور فعال و جدی در بطن جامعه و البته محدویت های زیادی که در روابط فی مابین آنها وجود دارد بسیاری از جوانان به شبکه های اجتماعی جذب شده اند زیرا براحتی می توانند در همه اوقات شبانه روز با فامیل، دوستان اختصاصی یا گروهی خود ارتباط داشته و مطالبی را به اشتراک گذاشته و نظر داده و گپ و گفتگو نمایند.

البته در شبکه های اجتماعی تقریبا فرهنگی خاص خود بوجود آمده و هر فردی در مسلک افرادی قرار گرفته و می گیرد که از لحاظ دیدگاه و طرز تفکر به او نزدیکی دارند.

طی سال های اخیر با تشکیل صدها گروه و محفل ادبی ، فرهنگی، هنری و منطقه ای و شهری،سیاسی، علمی و… جای خالی این نهادها پر شده و تا حدودی موجب تعالی و ارتقای دانش و فرهنگی عمومی کاربران شده است.

البته هستند گروهها و افرادی هم که به فعالیت های خارج از عرف و فضایل اخلاقی مشغول هستند کما اینکه در سطح جامعه هم چنین مواردی بوضوح دیده می شود ولی به جرات می توان گفت درصد آن نسبت به مطالب مفید بسیار کمتر بوده است.

اگر از کاربران نظر سنجی نمایید براحتی قابل درک است که طی این سال ها فرهنگ استفاده از این شبک ها بهتر گردیده و مطالب مفید بیشتری در دید همگان قرار گرفته است و در بعضی موارد سیستم های خودسانسوری و خود نگهدار حاکم گشته است که در پی حفظ مطالب مفید و اشاعه آنان می باشند و بدلیل پر شدن بسیاری از خلاء های ارتباطی قبل بین جوانان و عادی شدن فضای گفتمان و ارتباط کمتر بی اخلاقی هایی مشاهده می گردد.

نگارنده در پی دفاع بی و چون چرای از شبکه های اجتماعی نیست ولی بعنوان یک واقعیت ملموس دنیای امروز نمی توان از آن غافل بود و باید موشکافی و واکاوی های علمی و تحقیقی زیادی در این خصوص بعمل آید،قریب به یقین راهکار قطعی نمی تواند ورود ممنوع باشد بعنوان مثال شاید بتوان سیستم اجتماعی پر طرفداری مانند ویچت را فیلتر نمود ولی از فردای آن روز صدها نرم افزار دیگر طراحی و روانه بزار می شوند که جایگزین آن خواهند شد که البته شده اند.

نتیجه کلی اینکه اگر از شبکه های اجتماعی درست استفاده گردد اتفاقاً می توانند بسیار مفید و سودمند باشند و این امکان را دارند که جای خالی بسیاری از نداشته ها را پر نمایند و اگر غلط استفاده گردد مانند بسیاری از سوء مصرف ها خواهد بود و عقوبات خود را خواهد داشت، نکته مهم ارتقاء سطح فرهنگی و اجتماعی آهاد جامعه برای فرهنگ استفاده صحیح و البته ارتقای سطح معنویت در جامعه است که باید روی آن کار نمود و اگر حکومت نگران آینده و فضایل اخلاقی و سوق دادن مردم به کارهای نیک و ثواب است باید برنامه ریزی و مهندسی دقیق فرهنگی را در دستور کار قرار دهد و استفاده از سیستم فیلترینگ را محدودتر نماید که چاره کار در آن نخواهد بود.