خورنا: مدیر روابط عمومی اورژانس کشور گفت : ۴۰ درصد تماس‌ های مردمی با اورژانس مزاحمت تلفنی است . در برخی شهرها مثل دزفول این میزان به ۸۰ درصد هم می‌ رسد . این مسئله موجب مشکلات شنوایی برای کارکنان اورژانس ، گیر کردن مأموران در ترافیک و دیر رسیدن به مأموریت‌ های واقعی شده است .

آرزو دهقانی به فارس گفت : ۴۰ درصد تماس هایی که به اورژانس ۱۱۵ می‌ شود از نوع مزاحمت های تلفنی است که این آمار متوسط کشوری است و نمی‌ توان به صورت روزانه آن را اعلام کرد .

وی ادامه داد : در برخی شهرهای کشور این آمار مزاحمت بسیار بالاست . به عنوان مثال در شهری مثل دزفول ۸۰ درصد تماس‌ ها مزاحمت است .

در شهری مثل دزفول ۸۰ درصد تماس‌ ها مزاحمت است !

روناش : بعید است که در این دنیا امری مهم تر از سلامتی افراد وجود داشته باشد . کسانی که اینگونه مزاحمت ها را ایجاد می کنند باید نخست به این موضوع نه چندان پیچیده فکر کرده که ممکن است آثار این لذت پوچی که از این آزار و بیماری روحی روانی خود به دست می آورند ، باعث رخ دادن اتفاقی تلخ برای افراد دیگر باشد ، و چه بسا که خانواده هایی را داغدار نماید .

دزفولی که از قدیم فرهنگی غنی و پیشینه ای بلند داشته و سالهاست که با لقب شهر دارالمومنین و شهید پرور از آن یاد می شود ، به راستی که چرا باید همچین آماری از قلبش منتشر گردد ؟! این مشکلی که این افراد برای ۱۱۵ ایجاد کرده و باعث تضییع حقوق شهروندی دیگران و نیاز مردم به درمان که طبیعی ترین و حداقل ترین نیاز هر فرد است می شوند ، از چه چیز نشات می گیرد ؟ آیا نمی دانند که این حق الناس است ؟ و خداوند فرموده که اگر من از حق خودم (حق الله) بگذرم از حق مردم (حق الناس) نمی گذرم ؟

آیا ذره ای نیز پیش خود و اندک وجدان بیدار خود (خوشبینانه) این احتمال را نمی دهند که درست زمانی که خدای ناکرده برای خود و یا یکی از اعضای خانواده و یا عزیزانشان مشکلی فوری پیش آید و فرد دیگری این مزاحمت را برای ۱۱۵ ایجاد کرده و در اصطلاح اورژانس را به دنبال نخود سیاه فرستاده باشد ، ممکن است به خسارت یا خسارات جبران ناپذیری منجر گردد ؟

چه بسیار افرادی که بخاطر حتی چند ثانیه دیر رسیدن آمبولانس و یا دیر رسیدن به بیمارستان جان به جان آفرین تسلیم کرده اند .

البته پیشتر نیز خبری منتشر گردید که ” یک مزاحم تلفنی بیش از ۲۸۰ بار تلفن ۱۱۵ دزفول را به صدا درآورده و مسئولین اورژانس این شهرستان را کلافه کرده است ! “ و اصل موضوع نیز این است که آیا در این زمینه تا چه حد فرهنگ سازی جواب داده و آیا فرهنگ سازی موثری تا کنون صورت گرفته است ؟! و مهم تر اینکه آیا نباید حداقل برخوردی نیز با این متخلفینی که به صورت غیر مستقیم با جان انسان ها بازی می کنند صورت پذیرد ؟!

انتشار این آمار در هر نقطه ای از جهان هستی به جد بسیار تاسف بار و در عین حال نیز تامل برانگیز بوده ، و امید که شاهد روزی باشیم که همه برای حقوق به حقه همدیگر احترام قائل شوند …