جای خالی دوچرخه در سیستم های حمل و نقل شهرهای خوزستان/ نوید قائدی

خورنا _ نوید قائدی: جای دوچرخه در سیستم های حمل و نقل شهرهای خوزستان خالی است.

چنانچه تاریخ نه چندان دور شهر های آبادان و اهواز را ورق بزنید متوجه می شوید که تعداد بالایی از پرسنل کارگری، نظامی و اداری این دو شهر برای تردد به محل کار خود از دوچرخه استفاده می نمودند ولی بعد از گذشت سال ها این سیستم پاک و بی خرج حمل و نقل به دست فراموشی سپرده شد و این روزها فقط برای تفریح و نهایت تردد درون منطقه ای آنهم بطور محدود از آن استفاده می گردد.

اگر این روزها نیم نگاهی به اخبار سیستم های حمل و نقل درون شهری اروپا بزنید مشاهده می گردد به دلایل گوناگون فروش و استفاده از دوچرخه به بالاترین میزان خود طی سال های اخیر رسیده است.

Bogota

در بعضی از شهر های ایران که آینده نگری مناسبی دارند مطالعه و اجرایی نمودن استفاده از دوچرخه را در برنامه کاری خود دارند.

شاید پیش خود بگویید اولاً شرایط آب و هوایی اروپا در قیاس با استان ما کجا ؟ دوماً زیر ساخت های مناسب تردد و فرهنگ راهنمایی و رانندگی اروپا و شهر های ما کجا؟ قطعا دو عامل مهم فوق از دلایل اساسی محدودیت استفاده از دوچرخه در استان خوزستان می باشند که می توان با فرهنگ سازی و برنامه ریزی آنها را مرتفع نمود.

بالاترین میزان سفرهای درون شهری استان خوزستان در فواصل ماه های مهر تا پایان اردیبشهت است که مدارس و دانشگاه ها فعال هستند، بطوری که روزانه ۳۰ تا ۵۰ درصد افزایش سفرهای درون شهری را شاهد هستیم و در این بازه زمانی شرایط و آب و هوایی خوبی در شهر های استان حاکم است و می توان به بهترین وجه از این اقلیم مطلوب بهره برد.

در روزهای گرم تابستان معولاً مردم خود را با اوقات خنک روز همسو نموده و از ساعت های بعد از ظهر تا نیمه شب جهت سفرهای خود استفاده می نمایند که می توان از این وسیله نقلیه استفاده نمود.

اما در خصوص زیرساخت های لازم که رکن اصلی و اساسی موضوع است می توان با مطالعه و طراحی مسیرهای ویژه دوچرخه، محل های پارک و توقف استاندارد از این سیستم بهره برد و اتقافاً اجرای چنین مسیرهایی بدلیل اینکه حتی المقدور از معابر شهری استفاده می نمایند و نهایت بدلیل محدودیت معابر فعلی معبر جدیدی طرح و اجرا می گردد می توان با کمترین هزینه خصوصاً در شهر های کوچک آن را اجرایی نمود.

در ابتدا می توان کل شبکه را طراحی و بسته به امکانات و اعتبارات طی چندین سال توسعه و تکمیل کرد. میل و رغبت استفاده از چنین سیستمی در مردم وجود دارد ولی بدلیل عدم وجود زیر ساخت مناسب مهجور مانده که مسئولین عمرانی شهر ها و استان باید توجه ویژه ای به آن داشته باشند.