خورنا: امام جعفر صادق علیه‏ السلام می فرمایند: پیامبر خدا صلی الله علیه و اله، به هنگام روزه گشودن، با حلوا افطار مى‏‌کرد. اگر حلوا نبود، با شکرینه‏‌اى دیگر یا چند دانه خرما، و اگر آن نیز نبود، با آبِ خالى.

مى‏‌فرمود: «آب، معده و کَبِد را تمیز مى‏‌کند، دهان را خوش‏بو مى‏‎کند، دندان‏‌ها را محکم مى‏‌سازد، چشم را قدرت مى‏‌دهد و دیده را جلا مى‏‌بخشد، گناهان را از انسان مى‏‌شوید، رگ‏‌هاى برآشفته و تلخه تحریک شده را فرو مى‏‌نشانَد، بلغم را از میان مى‏‌بَرَد، حرارت را از معده برمى‏‌دارد، و سردرد را نیز از میان مى‏‌بَرَد».

متن حدیث:

الإمام الصادق علیه‏ السلام : کانَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم إذا أفطَرَ بَدَأَ بِحَلواءَ یُفطِرُ عَلَیها ؛ فَإِن لَم یَجِد فَسُکَّرَهٍ أو تَمَراتٍ ، فَإِذا أعوَزَ ذلِکَ کُلَّهُ فَماءٍ فاتِرٍ. وکانَ یَقولُ : یُنَقِّی المَعِدَهَ والکَبِدَ ، ویُطَیِّبُ النَّکهَهَ وَالفَمَ ، ویُقَوِّی الأَضراسَ ، ویُقَوِّی الحَدَقَ ویَجلُو النّاظِرَ ، ویَغسِلُ الذُّنوبَ غَسلاً ، ویُسَکِّنُ العُروقَ الهائِجَهَ والمِرَّهَ الغالِبَهَ ، ویَقطَعُ البَلغَمَ ، ویُطفِئُ الحَرارَهَ عَنِ المَعِدَهِ ، ویَذهَبُ بِالصُّداعِ .

«کافى،ج۴،ص۱۵۳-دانش نامه احادیث پزشکی:۱/ ۴۵۴»