خورنا: مبحث تولید در هر منطقه ای یک مبحث حیاتی است، بطوریکه آن را در ردیف اول شاخص توسعه قرار می دهند.

به گزارش خورنا، با نگاهی اجمالی به تاریخچه تولید در شهرستان رامشیر با نتایج ناخوشایندی رو به رو می شویم.

بررسی روند تولید در شهرستان رامشیر نشان می دهد معمولاً هر پروژه بزرگی که در شهرستان آغاز به کار کرده، پس از مدتی با شکست روبرو شده است.

ماکارونی سلحشور، پفک نرمه، دستمال کاغذی و حتی یخ قالبی، همه محصولاتی بودند که سالها پیش در رامشیر تولید می شده اند و بعضاً توانسته بودند محصولاتشان را با کیفیت مرغوبی به بازار عرضه نمایند.

امروز هیچ کدام از این واحدهای تولیدی مشغول بکار نیست. هرچند مدیران هرکدام از این واحدها دلایل خاصی برای تعطیلی کارخانه ها دارند، اما شاید بتوان یک عامل مشترک و حیاتی را بعنوان عامل اصلی معرفی نمود و آن حمایت در بازار است.

قاعدتاً هر محصولی ابتدا باید در منطقه محدودی عرضه گردد و پس از جای گیری مناسب در بازار، به محدوده گسترده تری افزایش یابد. نمونه این مسئله هم بسیار فراوان است.

معمولاً شهروندان هر منطقه ای با ترجیح دادن محصولات بومی خود به محصولات دیگر (که البته ممکن است کمی هم کیفیت بهتری داشته باشند) زمینه ساز موفقیت واحد تولیدی منطقه و بالطبع فراهم سازی اشتغال و نهایتاً رشد اقتصادی شده اند.

در رامشیرِ اما اینگونه نبود؛ کارخانه ها به امید حمایت های محلی یکی پس از دیگری برپا شد اما با بی مهری، دومینوی این واحدها شروع به سقوط نمود.

البته کیفیت محصول، قیمت و تبلیغ را نیز می توان در کنار استقبال بازار، عوامل بسیار مهم موفقیت یک واحد تولیدی است اما به هرحال اولین نیاز برای پاگیری محصول، همان حمایت منطقه ای بازار است.