قهرمان خوزستانی پرتاب وزنه کشور از بیم و امیدها می گوید:

در اعزام به مسابقات آسیایی حقم را خوردند

محمد حردانی , نخبه پرتاب وزنه است که به دلیل مشکلات مالی و عدم رسیدگی ۳ سال ورزش را کنار گذاشت. وی نزدیک به ۴ ماه است که دوباره به میادین برگشته و رکوردهای خوبی از خود بر جای گذاشته است. رکوردهای وی نزدیک به ورودی آسیا است. حردانی هم اکنون مشکلات مالی برای تهیه هزینه های تغذیه و ایاب و ذهاب و اسکان دارد که متاسفانه از سوی مسئولین حمایت نمی شود. در یک ماه باقی مانده تا مسابقات آسیایی وی باید از نظر مالی و امکانات تامین شود تا بتواند در مسابقات آسیایی و جهان پرچم پرافتخار کشور عزیزمان ایران را به اهتزاز درآورد.

خورنا | فردین آذریان :

خودتان را معرفی کنید و از خودتان بگویید؟

سلام محمد حردانی هستم. به مدت ۷ سال سابقه ورزش دومیدانی ماده پرتاب وزنه رو داشتم و به مدت ۴ سال از عرصه ورزش دور بودم و حدودا ۴-۵ ماه است که دوباره شروع به ورزش کردم.

چند سال است که ورزش می کنید و چگونه به ورزش علاقمند شدید؟

دلیل اینکه ورزشکار شدم اینه که  پدرم و عموهام در زمینه دومیدانی فعالیت داشتن و من  هم از زمان کودکی از طرف خانواده ام تشویق شدم و از اونجایی که پدرم ۱۶ سال سابقه رکورداری مسابقات پرتاب وزنه سالن ایران رو داشتن و به صورت حرفه ای این ورزش رو انجام میدادن تو این زمینه خیلی کمکم کردن و بخاطر این بود که من به ورزش دومیدانی رو اوردم

وضعیت امکانات ورزشی رشته شما در مرکز استان به چه شکل است ؟

شرایطی که الان تو استان خوزستان برای رشته دومیدانی هست اصلا شرایط خوبی نیست اصلا امکانات خوبی در اختیار ورزشکارا قرار نمیدن و هیچ میدون تمرین مناسبی نداریم یعنی من که دارم بصورت حرفه ای کار میکنم یه سالن بدنسازی مناسب ندارم یه جای پرتاب مناسب ندارم ۴ تا مانع برای جهش ها ندارم و کلا از نظر امکانات ورزشی زیر صفریم

چه عناوینی در سطح کشوری تاکنون کسب کردید؟

من در رده سنی نوجوانان تا موقعی که بودم قهرمانی کشورم دست خودم بود رکورد کشورم رو تونستم جابجا کنم تو رده جوانان هم مقام قهرمانی کشور رو اوردم تو این مدت که تو نوجوانان و جوانان بودم چندین بار من ورودی بازیهای آسیایی رو کسب کردم و پاسپورت و مدارکم رو هم به فدراسیون دادم ولی متاسفانه همیشه حق خوری بوده و ما رو به مسابقات آسیایی و جهانی نمی فرستادن و هیچ کس کار مارو پیگیری نمی کرد از طریق استان خوزستان و کسی دلش نمی سوخت. تو رده بزرگسالان هم بعد از اینکه نائب قهرمان شدم تو مسابقات جایزه بزرگ که قزاقستان یا ازبکستان بود یک نفر دیگه رو فرستادن واسه مسابقات و بعد از اون هم تو مسابقات کره جنوبی کلا کسی سراغی از ما نگرفت

مسائل مالی شما معمولا چطور حل می شود ؟

تنها چیزی که میتونه به ورزشکار انرژی و انگیزه بده و فکرشو از جاهای دیگه بکشه بیرون همین بحث مالیه که ورزشکار رو بتونن  از نظر مالی ساپورت کنن. ورزشکار که میاد در سطح حرفه ای کار میکنه و داره تمام وقت و انرژیشو واسه قهرمانیش میذاره نمیتونه خوب کار کنه پس نیاز یک ورزشکار در مرحله اول بوجود آوردن یک شرایط مالی مناسبه یعنی باید حتما حمایت بشه. باقی کمبودهامونم همون امکاناتی که گفتم .

تاکنون مسئولی به سراغ شما آمده یا خیر؟

عدم حضور مسئولین در محل تمرین یعنی اینکه کسی از ما سراغ نمیگیره و کسی اصلا نیست پاسخگو باشه.

به نظر شما در خصوص ترویج ورزش در جامعه ، چه ارگان هایی باید درگیر شوند و چه کارهایی باید بکنند؟

ارگانهای زیادی هستن که می تونن به جامعه ورزشی استان کمک کنن مثل شرکت نفت شرکت ملی حفاری شرکت فولاد یا باشگاههای مختلف ورزشی مثل باشگاه استقلال خوزستان استقلال اهواز پتروشیمی ماهشهر. اینها ارگانهایی هستن که به صورت فوق العاده خوب می تونن رشته دومیدانی رو ساپورت کنن . حالا رشته های دیگه هم هستن ولی من طرف حسابم با رشته دومیدانیه چون واقعا دومیدانی اصلا از طریق هیچ ارگانی حمایت نمیشه و کلا نادیده گرفته شده

اگر شما یک بار دیگر به کودکی برگردید،این مسیر را دوباره طی خواهید کرد؟

اصلا نیازی نیست که من به کودکی برگردم تا اینکه بخوام دوباره شروع کنم. من خب یک بار گذاشتم کنار و الان دوباره شروع کردم و یه هدف و انگیزه خاصی واسه خودم دارم و قطع به یقین تا زمانیکه به هدفم نرسم دست نمیکشم فقط به شرط اینکه حمایت بشم.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *