تاثیر اوقاف در منطقه رامشیر

فرزاد شعبانی/

#نوشتاری از #دکتر_غلامرضا_طاهری
(دکتری برنامه ریزی شهری)

سنت حسنه ی وقف بعنوان یکی از موثرترین راه های همیاری در طول تاریخ همواره پشتوانه ای اقتصادی اهداف متعالی انسانی در جوامع بشری بوده است، تا آنجا که به تدریج یکی از بزرگترین منابع گسترش رفاه اجتماعی ورفع فقر در سایه ی نشر و ترویج فرهنگ اسلامی وقف محسوب می شود که علاوه بر آثار مذهبی، فرهنگی، آموزشی، اقتصادی و غیره آثار جغرافیایی مهمی به همراه دارد، در برخی مناطق که پدیده وقف گسترش یافته است، چشم انداز جغرافیای آن مناطق کلا دگرگون شده است، علاوه بر آثار مثبت وقف گاهی اوقات موقوفات بعلت غیر انعطاف بودن مشکلاتی را به ویژه در شهرها بوجود آورده است.

منطقه جراحی که رامشیر در این حوزه قرار گرفته است، این منطقه از سوی سازمان منابع طبیعی کشور به ۱۷۵ پلاک تقسیم شده است و در این میان شهر رامشیر با پلاک ۴۹ مشخص و نام گذاری شده است، اگر بخواهیم در خصوص تاریخچه منطقه جراحی مطلبی گفته شود این است که زمین های رامشیر وجراحی، خالصه ی دولت بوده یعنی شاه و هیات حاکمه درباره آن تصمیم گیری می کردند و نحوه ی بهره برداری و استفاده از آنها اینگونه بوده که شاهان قاجار آن را بصورت اجاره به افراد مختلف می دادند و در قبال کار، سکونت، و زراعت بر این اراضی از مستاجران اجاره بها اخذ می شد، نحوه ی بهره برداری از این زمین ها بدین گونه بوده که اشخاصی تولیت استیجاری این زمینها را بر عهده می گرفتند و با دولت وقت قراداد استیجاری امضا می کردند، سپس این زمینها را به مردم منطقه می دادند تا بر روی زمین ها کار کشاورزی صورت گیرد.

حال به فرض وقفی بودن زمین های شهر رامشیر این سوال مطرح می شود که آیا وقف بر شهر رامشیر تاثیرات مثبتی را در برداشته است؟ یعنی وقف توانسته گوشه ای از مشکلات شهر را برطرف کند؟ پس از آن، تاثیرات اوقاف بر شهر رامشیر را می توان مورد بررسی قرار داد.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *