خورنا- جنگ یک پدیده و رخداد ناخوشایند است که مطلوب هیچکس نیست اما ناگریز و ناگزیر اتفاق می افتد ، چرا که طبع بشر ومسائل سیاسی بر زیاده خواهی، زورگویی وگاه ظلم وستم آمیخته شده است وماحصل این خصلت های نا بجا باعث درگیری وجنگ میشود درست مثل زیاده خواهی صدام بعثی و هم پیمانان دیگرش که باعث دفاع جانانه ومقدس ملت ایران شد .

این مقدمه ضروری بود تا به بعد دیگری از جنگ بپردازیم وآنهم گردشگری وپرداختن فرهنگی ونرم افزاری به این پدیده ورخدادی است که در بسیاری نقاط جهان ومنجمله جغرافیای ما نیز اتفاق افتاده است .

هشت سال دفاع مقدس تنها یک جنگ نظامی نبود بلکه یک دوران گذر، تجربه ولبریز از حوادث تاریخی ومعنوی کشوری بود که می خواست در مقابل خیلی از ناجوانمردی ها مقاومت کند ودر این راه دشوار، جان و مال و غیرت و جغرافیا و خانواده های بسیاری دچار تغییر و تحولاتی اساسی شدند که مجموعه ی آنها را می شود ، فرهنگ دفاع مقدسی نامید .

فرهنگی که شامل مسائل پیچیده ی نظامی، مهندسی، پشتیبانی و… می شود وانتقال این فرهنگ بسیار ضروری و کاربردی است، چرا که می تواند چراغ راهی باشد برای نسل های جدید و آینده که این دوران و چالش هایش را تجربه نکرده اند .

انتقال فرهنگ ناب دفاع مقدس بعنوان میراث گرانبهای ملی، معنوی وانسانی در قالب هنر بر عهده ی متولیان، ادارات ونهادهای فرهنگی وهنری است وآنها مکلف اند که با زبان گویا و مهربان هنر ذات دفاع از حریم کشور را انتقال دهند و فرق آنرا با جنگ و زیاده خواهی تمییز بدارند .

دربحث محتوایی نیز نهادهایی همچون بنیاد حفظ آثار ونشر ارزشهای دفاع مقدس وظیفه دارند که مستندات و حقایق دوران جنگ را به دست تاریخ بسپرند تا از تحریف آن و گمراه شدن هدف برای این دفاع مقدس جلوگیری شود .

در بحث اصلی ما که معتقدیم بدان پرداخته نشده است مبحث گردشگری جنگ است، موضوع و محتوا و سوژه ای که می تواند همه ی نسل های داخل کشور و بسیاری از گردشگران وتوریست های خارجی و بین المللی را به کنکجاوی وادارد و حس های مختلف آنان را برانگیزد تا بتوانند از جغرافیا، مستندات و محتوای بکر و موجود دوران هشت ساله ی دفاع مقدس بازدید وبهره ببرند .

گردشگری جنگ میتواند خوزستان و دیگر استانهای مرزی را به قطب این صنعت نوین جهانی تبدیل کند .آیا کسی هست که پاسخگوی این سوال باشد که آورده وخروجی گردشگری، اقتصادی و… خوزستانی که میزبان میلیونها نفر از کاروان های راهیان نور در طول سال است، چیست؟

آیا آثار باقیمانده از جنگ در خرمشهرو آبادان و دیگر شهرهای خوزستان جذابیت و ارزش آنرا ندارند که جهانیان را به دیدن حقانیت و مظلومیت ملت ایران دعوت کنیم ؟ آیا میراث فرهنگی ما نباید بنیانگذار و برنامه ریز چندین موزه ی جنگ ودفاع مقدس باشد وبسته ها ی فرهنگی و تبلیغات محیطی خود پیرامون ظرفیت بزرگ گردشگری استان را در آنجا عرضه کند ؟

آیا خوزستان، ایلام، کرمانشاه ودیگر استانهایی که بیشتر از دیگر نقاط در معرض و میزبانی جنگ بودند ، نمی توانند با تورهای مختلف داخلی و خارجی برای استان هایشان آورده وسفیر اقتصادی، تاریخی و… جذب کنند و معرف ظرفیت ها ، پتانسیل ودیگر نقاط قوت استان شان باشند ؟

آیا کارون و زخم های موجود بر دیوارهای شهر و عشایر وکهنه سربازانی که با چوب و چماق برای دفاع از وطن شان جلوی توپ و گلوله ی دشمن ایستادند ، نمی توانند سوژه و پوستر وبسته های فرهنگی و تبلیغاتی باشند که توجه جهانیان را به خود جلب کنند؟

آیا مگر هشت سال دفاع و مبارزه و رزم و ساختن پل های معلق و عمل جراحی کردن در بیابان ها و نوآوری در ساخت مهمات و توسل های بچه های رزمنده در دل شب های شلمچه ، جز میراث معنوی و فرهنگی ما نیست، و چه کسی باید انتقال دهنده ی این میراث گرانبها به نسل های جدید کشور خودمان و دیگر نقاط جهان باشد؟

چگونه است که کشور ترکیه و مالزی و… با ساختن چند تیزر و داشتن یک رودخانه می توانند به قطب گردشگری منطقه مبدل شوند اما ما نتوانیم از اینهمه ظرفیت وپتانسیل فیزیکی ومتافیزیکی مان بهره ببریم و خودمان، فرهنگ مان، شهدای مان، ایثارمان و جوانان ناب و غیرتمندمان ، دفاع مقدس مان ، نخل های بی سرمان، مسجد خرمشهرمان ، کارون و دز و اروندمان، و جغرافیای پر از سنگر و مهر و فداکاری مان را به دنیا مصادره کنیم .

آری بپذیریم که میراث فرهنگی وگردشگری مان از این مقوله غافل شده اند و نیاز است که با نگرشی نو به صنعت ملی ومعنوی هشت سال دفاع مقدس بنگرند و نتیجه اش نیز قطعن همان خواهد شد که برای استان، کشور، فرهنگ ومیراث مان رد پایی در تاریخ خواهد ماند که خیلی ها آرزو دارند آن رد پا را دنبال کنند تا به حقانیت ملت ایران برسند وبی شک این روند، بهترین و موثرترین راه برای معرفی کشور عزیزمان در عرصه ی بین الملل خواهد بود .

هوشنگ نوبخت