این ۱۱۹‌ شهید

زینب پارسا فخر: صدای گام هایشان می آید ، سالها دور از وطن ، دور از خانواده ، خفته ای بیدار ، زنده ای جاوید ، بی انصافی نخواهم کرد در مورد شهید وطنم با اشتیاق خواهم نوشت ، بر تمجید ، حمد و ستایش از او دریغ نخواهم کرد ! در کنار تابوت شهید وطنم زانو خواهم زد و به افتخارش سر تعظیم را فرود می آورم. بی گمان آمده ام تا نظاره گر شکوه و جلالش باشم و بر آن غبطه خورم ، به او بگویم ؛ هستی ام و هستی ما مدیون توست ، مدیون رشادت ها و جانبازی توست.

تو را ایستاده بر  دست آوردند ، پرچم مقدس ایران را بر تابوتت گذاشتند ، چه شکوهی ، چه جلالی ، چه مقامی بر تو نام نهادند ، چه راهی سیر کردی که بر آن افتخاری بس نیکوست. براستی شهادت هنر مردان خداست.

قدم های خود را در بدرقه ات مستحکم تر می کنم ، در افکارم تو را رصد می کنم که چگونه از مادیات و زندگی فانی گذشتی و به دیدار حق شتافتی ، تو را پیگیر می کنم که چگونه از جان ، مال ، ناموس و میهن دفاع کردی و الحق برای ما امنیت و آرامش را بخوبی به جا گذاشتی.

ای دوست به شهر ما صفا آوردی
این رایحه را تو از کجا آوردی؟
انگار نماز عشق را از سر سرخ
بر تربت لاله‌ها به جا آوردی

اکنون ما کنار تو هستیم بر شما شهیدان وطن و اسلام افتخار داریم و راه و زیستن خویش را مدیون تو می دانیم ، قسم به اشک های مادرانه ما رهرو تو هستیم و هرگز نخواهیم گذاشت در این راه خلل و سستی وارد شود.