امروزه بایستی پرورش نسبت به آموزش اولویت داشته باشد بدان معنا که ما ابتدا بایستی از طریق پرورش صحیح ؛ شهروندان کارآمد و مفیدی را روانه جامعه نماییم تا اگر فرصت خدمت در سمت های مدیریتی کشور نصیب آنها نشد، بتوانند مسئولیت های مدنی و شهروندی خود را به صورت درست ایفا نمایند .
متاسفانه این روزها دغدغه ی اصلی خانواده های دانش آموزان تکیه ی صرف آنها بر داشته ها و نمرات بالای علمی فرزندانشان می باشد و تمام هم و غم خود را بر روی موفقیت آنها در امتحانات علمی مدارس و کنکور سراسری متمرکز می نمایند.
می توان گفت در این مسیرعده ای از مدیران مدارس و معلمین زحمتکش با همراهی با خانواده ها باعث تقویت این نگاه غلط می شوند.
مادامی که اولویت ما به عنوان خانواده و نهاد مدرسه فقط کسب نمره و سنجش های علمی باشد در بر همان پاشنه ی ناکارایی نظام آموزش و پرورش خواهد چرخید .
فرزندان ما در دوره ابتدایی و متوسطه اول می توانند با فراگیری و آموختن عملی و الگویی در مدراس که نمود یک جامعه ی کوچک بااهمیت می باشد، مهارت های زندگی را در کنار مدیران و معلمین و با همراهی خانواده ها تمرین نموده و خود را مهیای ورود به جامعه ی بزرگتر نمایند.
توجه به چند اصل ساده در مدارس از سوی معلمین و مدیران عزیز می تواند به شکوفایی توانمندی های این عزیزان بیانجامد. کافی است کمی به آنها اعتماد کنیم و این گل های بوستان خرد و مهرورزی رادریابیم ؛ به عنوان مثال می توان با سپردن مسئولیت های مختلف به دانش آموزان آنها را درگیر مسائل و مشکلات روزمره نمود تا بیاموزند برای دست یابی به اهداف متعالی زندگی باید در عرصه های گوناگون اجتماعی حضور فعال داشته باشند ،می توان با تاکید براهمیت و ارزش سلام و احوالپرسی در محاورات و ملاقات های روزمره به آنها بفهمانیم که نسبت به هم نوع خود ،دوست خود،بزرگتر خود بی تفاوت نباشند و به همگان مهر بورزند ؛ می توان با باز نمودن فضای گفت و گو و اظهار نظر آنها را انسانهای نقاد ،پرسشگر و مطالبه گر بار آورد، می توان با تاکید بر عدم تضیبع حقوق دیگران در امور ساده ی روزمره این مهم را در رعایت نوبت در بوفه ی مدارس ،آبخوری ها، ،کتابخانه ، استفاده از سرویسهای بهداشتی و هنگام خروج ازمدرسه به آنها آموزش دهیم که حقوق دیگران ارزشمنداست و با تکرار این رفتارها انصاف و عدالت و اعتقاد به وجدان کاری واخلاقی را درآنها نهادینه نماییم ،می توان با تاکید بر حضور به موقع در مدرسه و کلاس درس یادآور شویم که رعایت قانون و نظم و انضباط در جهت بهتر زیستن و آسان زندگی نمودن و در واقع تاکید بر ارزش خویشتن می باشد ،می توان باتاکید بر آداب سخن گفتن و احترام به دوستان و معلمان بر ذهن و روح و روانشان تلنگر بزنیم که در جامعه ی پیشرو، دنیا از آن انسانهای اخلاق مدار و مهربان و قدردان می باشد ،می توان با تاکید بر دوری جستن ازخشونت و تندروی آنها را انسانهای صلح جو و خوش قلب و آرام تربیت نماییم و این گونه می شود که پس از نه سال ابتدایی و متوسطه ی اول فرزندانی داریم شجاع ،نقاد،پرسشگر ،مهربان،مسئولیت پذیر ، قانونمند، مطالبه گر ،صبور ،بااعتمادبه نفس ومشارکت جو .
این چنین انسانی با کوله باری پربار راهی مقطع تحصیلی متوسطه دوم می شود که با آموختن داده های علمی و تخصصی می توان امیدواربود که هم شهروندانی خوب و هم شهروندانی متخصص و علمی تقدیم جامعه نموده ایم……

غلام عباس کاظمی