بی اخلاقی سیاسی جایگزین برنامه عملیاتی

خورنا | سرویس سیاسی اجتماعی: نخستین گفتگوی شش نفره میان نامزدهای انتخاباتی ریاست جمهوری،امروز برگزار شد. روزهای گذشته برنامه های تک نفره نامزدها برگزار شده و ازمیان شش نفر، تنها یکی از آنها پیروزی خود را در بدگویی از رئیس جمهور کنونی پی گرفت. آقای سردار قالیباف که کینه باخت پیشین را هنوز در دل می پروراند، خودش را در لباس شهردار تهران، هم وزن نامزدهای دیگر برای به دست گرفتن سکان کشتی کشورداری می بیند. شهر تهران با درآمد نجومی برای آقای شهردار موقعیتی را ساخته که ایشان به اشتباه کشور را هم مانند تهران می بیند و خیال می کند که از همه جای کشور نیز همانند تهران پول از پارو بالا می رود. به همین روی نسخه های ساده لوحانه ای برای کشور از نگاه موقعیت شهردار تهران می پیچد. وبه فردا کاری ندارد،گو اینکه می داند دارای چنان وزنی نیست که دولت بعدی را تشکیل دهد، پس هرچه هزینه بسازد، نیاز نیست فردا پاسخگو باشد. پس هر چه می خواهد می گوید. بن مایه سخن او پراکندن سیاهی بر هرچه از دیروز تا به امروز رسیده است و نادان از اینکه فردا سخن سنجان جامعه و رسانه ها،سخن پراکنی های اورا فراموش نخواهند کرد.
باری،برنده گفتمان نخست میان نامزدها،از سویی جهانگیری بود که می بایست از کار و عملکرد دولت کنونی دفاع می کردو با آمار و گاهی هم سخن گفتنی از جنس کشمکش – که ساختار سخن قالیباف همین بود-با بینندگان همراهی می ساخت. بینندگانی که در پی جستن آرزوهای خود از یورش هم فکران پشتیبانی میکردند. و او در نخستین گام پیروز شد. آقای سردار قالیباف،با عدد و رقم های گول زننده در پی کشاندن اقشار کم درآمد جامعه به دنبال وعده های خود است. و این برای کشور بسیار ناگوار خواهد بود.گویا او نمی خواهد سخن کارشناسانه اقتصاد دانان را گوش بدهد که چقدر داد از این ستم اقتصادی زده اند. سوار شدن بر موج اقشار تهیدست برای رسیدن به ساحل سود وبهره شخصی و گروهی نابخشودنی است،اما کو مدعی که گریبان بد سخن برگیرد!

بازنده دیگر امروز،آقای رئیسی بود که به هیچ روی درون کشمکش ایجاد شده نشد وبه آرامی با سخنان مخملین و گنده بینندگان را به دنبال آرزوهای قشنگ فرستاد. ببینندگانی که در جای همانی بودند که سردار از آنها کیسه رای به انتظار نشسته است. تهیدستان، آسیب دیدگان از آسیب های محیط زیست، آسیب دیدگاه پدیده های اجتماعی، استان مصیبت زده خوزستان و…محتوای سخنان حجمی آقای رئیسی بود. و از دعوا شکل گرفته از گفتگوی نخستین، تا حدی جست. اما مشخص نیست سخن بعدی چه پیش آورد.
آقای روحانی خود می بایست جدی تر شاه بیت های مثنوی ای را که در سال های گذشته سروده بود ،به میان بیاورد. آنچه که رسانه ملی در سال های گذشته برای امیدواری مردم می بایست انجام می داد و نداد، اکنون به صورت مختصر باید برای بینندگان بیان کند،آنچه که سد راه کار آرام دولت بود،اکنون باید بیان شود…دیگر مجال مماشات نیست.

 

دکتر اکیر ظریفی

مدرس دانشگاه و عضو حزب اتحاد ملت ایران

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *