آسیب شناسی شوراها از دیدگاه مهندس یوسفعلی سواری عضو شورا شهر ایذه

آسیب شناسی شوراها از دیدگاه یوسفعلی سواری عضو شورا شهر ایذه
فیروز بیگلری / خورنا،بدون شک شوراها از مؤثرترین ابزارهای انتقال خواسته های مردم به مسئولان هستند و برای رسیدن به توسعه ای پایدار نیز ضرورت تشکیل این نهادهای مردمی احساس می شود. در زمان حاضر اعضای شوراهای شهر به عنوان نمایندگان منتخب مردم و مظهر خواسته های مردمی تثبیت شده اند اما تصور و انتظاری که از شوراها می رود، حیطه وسیع تری را در بر می گیرد. در واقع شوراها نه تنها باید بر پایه حکومت بهینه، بلکه بر مبنای احساس شهروندی مسئولانه نیز، زمینه را برای تغییراتی مطلوب آماده کنند. علاوه بر این، شوراها می توانند در کنار وظایف خود به عنوان مجریان طرحهای فنی، نقشی عمده در تبدیل جامعه متمرکز به غیر متمرکز، ایفا نمایند. با توجه به تجربیات شوراها باید گفت که آفات شوراها یا موانعی که در مسیر پیشرفت و توسعه آنها قرار گرفته اند و تصور برقراری مردم سالاری و حل معضلات شهر به دست شهروندان را مخدوش می سازند، به دو دسته بیرونی و درونی تقسیم می شوند.
الف- آفت های بیرونی شوراها:
– عدم آشنایی یا بی توجهی برخی از مردم با واژه شورا: با وجود اینکه مشورت و شورا توصیه دین اسلام است، لکن هنوز عمق معنای آن بر مسئولان و مردم آشکار نشده است.
– نبود قوه اجرایی: نظارت شوراها بدون ابزارهای کافی اجرایی، شکل درآمدی ندارد. به عنوان مثال شورا مطلع می شود که مردم در زمینه آموزش و پرورش یا آب و فاضلاب مشکل دارند، اما دست آنها برای حل این مشکل بسته است
– عدم ایجاد فضای اعتماد نسبت به شورا: گاه مسئولان شهری تلاش چندی برای تثبیت جایگاه شوراها در اذهان عمومی ایجاد نمی کنند و گاهی تلاشهای پیگیرانه اعضای شورا جهت رفع مشکلات پاسخگوی مناسبی برای مردم ندارند.
– کمبود بودجه: تخصیص بودجه سالانه به شورا که در بودجه شهرداری ها گنجانده شده است.
– عدم مطابقت وظایف شوراها و انتظارات مردم
– بی علاقگی و بی انگیزه ای بنا به دلایلی نسبت به مشارکت
ب- آفتهای درونی شوراها:
– عدم هماهنگی اعضای شوراها: گاهی اوقات عدم هماهنگی بین اعضا موجب بروز اختلافات حزبی، جبهه گیری های جناحی، بحثهای سیاسی و تأکید بر نگرش ها و سلیقه های شخصی می گردد، این امر خود به تنهایی باعث دور ماندن اعضا از وظایف اصلی خود می شود.
– انتخاب مسئولان کمیسیونها بدون توجه به تخصص و داشتن فرصت برای برای انجام کار باعث کندی فعالیتهای کمیسیونها گردیده است.
– فقدان برخورد های علمی، و داشتن دیدگاههای سنتی اعضا شوراها در مواجهه با مشکلات شهروندان
– عدم تقسیم کار و سازماندهی میان اعضای شوراها به خصوص در شهرهای کوچک تر، موجب دوباره کاری در امور شوراهاست.
– عدم پیگیری در اجرای مصوبات شوراها یا صورتجلسات صوری
– عدم اعتماد اعضا به یکدیگر، این امر موجب شده است تا افراد به جای همکاری در پیگیری و رسیدگی به مشکلات مردم، به انتفاد یکدیگر بپردازند.
مهم ترین عامل برای مرتفع کردن مشکلات برون شورایی، آموزش از طریق مطبوعات، جوامع محلی، مدارس، دانشگاهها و روابط عمومی های ادارات و مؤسسات می باشد. برای حل موانع درون شورایی، می توان با ایجاد فضایی مناسب به منظور همدلی و صمیمیت اعضای شورا، آنها را بیش از پیش به هم نزدیک کرد و با ایجاد شرایط مناسب برای انتخاب اعضا، فضای حل مشکلات به روش سنتی را تغییر داد.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *