‍ مدیون زحماتت هستیم؛ اما پشت سرت آب نمی ریزیم

خورنا | محسن سیف: 

اینکه زحمت کشیدی به سهم خودت برای فوتبال این خاک بر من حداقل پوشیده نیست.یادم هست در بین دو نیمه بازی پلی آف با فجر سپاسی چطور متعصبانه بچه ها رو قسم دادی و گفتی این مردمی که آمدند ، باید خوشحال برن خونه هاشون و آن روز عصر آنها خوشحال رفتند خونه هاشون….
اینکه چقدر تاثیر گذار بودی بر فوتبال این شهر را کاری ندارم، اینکه بر حواشی آن نیز چقدر تاثیر خود را نشان دادی نیز همینطور. اما چیزی که برایم مهم است وا کاوی کنش و واکنش نسلی فوتبال دوست بود که تو را روزی پلنگ نامیدند که برای بعضیهایشان هنوز هستی. همیشه احترام و حرمت به لباس و تیم حرف اول فوتبال آبادان بوده و بعد از این هم همین است. احترامی که لازمه ی آن ایجاد و تقویت روابط سالم و بیرون زمین بین هوادار و فوتبالیست است. حداقل در فوتبال این مرز و بوم ثابت شده است که هروقت این رابطه سالم باشد،نه از سکو ضربه خوردیم و نه از چمن، نه از هوادار و نه از بازیکن.
بازیکن حرفه ای همیشه قدر خودش را می داند و هوادار واقعی همیشه قیمت خود را.
بازگشت مجدد تو به آبادان که برای ما بهت برانگیز اما قابل پیش بینی بود، مشخص بود که آخرش اینگونه ختم می شود.
نقد می کنم همکار ناشی و رسانه ای خودم را در برنامه نود که نتوانست رسالتش را مدیریت کند و لحظه ای که سه گل در دروازه ات بود و بدترین توهینها را شنیدی با تو مصاحبه کرد، شاید هرکه دگر بود بدتر نیز واکنش نشان می داد، واکنشی نسنجیده چون تو.
می دانم خطاهای خیلیها در این باشگاه پشت سر تو پنهان شد و همه اش به تو اصابت کرد،اما این را بدان و می دانم می پذیری که همین هوادار، نه اهوازیهای عزیز و نه اندیمشکیهای غیور، بلکه آبادانیهای فهیم و فوتبالی تو را بزرگ کردند و از همین آبادان به تیم ملی دعوت شدی.
به سهم خودم بابت تمامی توهینها و بی حرمتی ها که از سمت سکوها و فضای مجازی به تو شد متاسفم و عذر خواهی می کنم، هر چند امیدوارم که تو هم از گفته هایت متاثر باشی.
حسن هوری! این را بدان که به نفع تو،ما و این فوتبال است که دیگر تو را نداشته باشیم.
ما پشت سرت آب نمی ریزیم،اما برایت آرزوی موفقیت میکنیم.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *